نتایج یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که افشانه انسولین در بینی موجب تقویت عملکرد شناختی در افراد چاق و نوجوانان مستعد ابتلا به دیابت می‌شود.

معمولاً هورمون انسولین برای تنظیم قند و سوخت و ساز بدن در افراد مبتلا به دیابت مورد استفاده قرار می‌گیرد. اما محققان دانشکده پزشکی «ییل» در آمریکا طی مطالعه‌ای متوجه شدند که استنشاق انسولین بطور مستقیم به مغز می‌رسد و موجب تقویت حافظه و بهبود اتصال میان مناطقی در مغز می‌شود که با عملکردهای شناختی ارتباط دارند.

به گفته این محققان، یافته‌های این مطالعه نشان می‌دهد باوجود اینکه چاقی موجب تضعیف حافظه می‌شود اما انسولین می‌تواند این اثر را معکوس کند.

در افراد مبتلا به دیابت نوع دو، بدن نسبت به تولید طبیعی انسولین مقام می‌شود و زمانی که مغز نیز به انسولین مقاوم می‌شود، عملکرد حافظه کاهش و خطر ابتلاء به زوال عقل افزایش می‌یابد.

محققان هنوز از چگونگی ارتباط زوال عقل و دیابت اطلاعی ندارند اما مشخص شده است که دیابت خطر ابتلاء به بیماری قلبی و سکته مغزی را که به رگ‌های خونی آسیب زده و موجب بروز التهاب می‌شود، افزایش می‌دهد.

طبق اعلام اتحادیه آلزایمر، رگ‌های خونی آسیب دیده و ملتهب می‌تواند به ابتلاء به بیماری مغزی مرتبط با سن کمک کند. محققان در این مطالعه ارتباط میان حساسیت مغز به انسولین و حافظه را در نوجوانان چاق بررسی کردند و به یک گروه افشانه انسولین داخل بینی و به گروه دیگر دارو نما دادند.

این مطالعه نشان داد، گروهی که از افشانه انسولین استفاده کرده بودند کارهای مرتبط با حافظه را بهتر از گروه دیگری انجام دادند که دارونما استفاده کرده بودند.

علاوه بر این، اسکن‌های مغزی نشان دادند که استنشاق افشانه انسولین موجب تقویت اتصال میان قشرهای خلفی جانبی پیشانی در سمت چپ و راست مغز شد.