محققان دانشگاه ادینبورگ دریافتند اطلاعات در بدن انسان از طریق یک شبکه راهنما در فواصلی در مقیاس نانو مخابره می‌شود و حرکت مولکول‌های باردار در این فواصل کوتاه شباهت زیادی به عملکرد یک ریزپردازنده دارد.

محققان برای درک صحیح چگونگی انتقال اطلاعات در بدن شبکه‌ای را توسعه دادند که نحوه انتشار دستورالعمل‌ها را شبیه‌سازی می‌کند. با استفاده از این شبکه مشخص شد کارکرد سلول با شبکه‌ای از نانوتیوب‌های شبیه به نانوتیوب‌های کربنی موجود در ریزپردازنده‌ها، هماهنگ است. این مدار مولکولی بسیار انعطاف‌پذیر است و این شبکه قادر است به سرعت تغییر ساختار دهد تا خروجی آن با اطلاعات دریافتی و ارسالی هماهنگ شود. این میزان از انعطاف‌پذیری در هیچ پردازنده‌ الکترونیکی وجود ندارد.

محققان با استفاده از کامپیوترها و تکنیک‌هایی شبیه به آنچه برای مشاهده سیاهچاله‌های فضایی مورد استفاده قرار گرفت،‌ توانستند ساختار این شبکه مولکولی را تشخیص دهند. برای مثال زمانی که سلول‌ها از حالت پایدار به مرحله رشد تغییر وضعیت می‌دهند، ساختار شبکه مولکولی به‌گونه‌ای تغییر می‌کند که سیگنال‌های موردنیاز برای رشد ژن‌ها را مخابره کند.

به اعتقاد محققان سلول‌های زنده در ساختاری شبیه به ریزپردازنده‌های کامپیوتری با یکدیگر ارتباط دارند و با استفاده از سیگنال‌های مستقیم، دستورالعمل‌های مربوط به کارکرد هریک از آن‌ها ارسال می‌شود، اما این ساختار قادر است به سرعت رفتار خود را تغییر دهد. این ویژگی در ریزپردازنده‌های امروزی وجود ندارد.