مدیر دفتر استانی ستاد احیای دریاچه ارومیه در آذربایجان‌شرقی گفت: با اتمام و بهره‌برداری از پروژه مدول دوم تصفیه‌خانه فاضلاب شهری تبریز و انتقال پساب حاصل از آن، سالانه بیش از ۱۲۵ میلیون مترمکعب آب به پیکره دریاچه ارومیه هدایت خواهد شد.

خلیل ساعی افزود: در ادامه اجرای برنامه‌های تدوین ‌شده، یکی از راهکارهای اساسی احیای دریاچه ارومیه تأمین آب از محل منابع جدید و دائمی است که در این خصوص سه پروژه تصفیه ‌خانه‌های فاضلاب شهری تبریز و ارومیه و انتقال پساب حاصل به سمت پیکره و انتقال آب از رود زاب به دریاچه ارومیه مطرح‌ شده است.
مدیر دفتر استانی ستاد احیای دریاچه ارومیه در آذربایجان شرقی اضافه کرد: پروژه‌های مطرح‌شده از اصلی ‌ترین منابع تأمین آب پایدار در مسیر احیای دریاچه است و با تحقق آن شاهد ورود یک منبع عظیم آبی پایدار و دائم به پیکره دریاچه ارومیه خواهیم بود که به وضعیت بارشی حوضه ارتباطی نخواهد داشت.
وی ادامه داد: در حال حاضر پروژه مدول دوم تصفیه‌ خانه فاضلاب شهری تبریز بیش از ۷۰ درصد پیشرفت فیزیکی دارد که در صورت اتمام و بهره‌برداری سالانه بیش از ۱۲۵ میلیون مترمکعب آب به پیکره دریاچه ارومیه هدایت خواهد شد.
ساعی گفت: در کنار این موضوع با بهره‌برداری از پروژه طرح انتقال آب زاب به دریاچه سالانه ۶۵۰ میلیون مترمکعب و با اتمام تصفیه‌خانه فاضلاب شهری ارومیه سالانه ۵۵ میلیون مترمکعب آب به پیکره دریاچه ارومیه منتقل می‌شود.
وی خاطرنشان کرد: با توجه به تأکیدات معاون اول محترم رئیس‌جمهور و رئیس محترم سازمان حفاظت محیط‌زیست بر اتمام این ۳ پروژه، امیدواریم تا پایان سال جاری به بهره‌برداری برسد که در این صورت در کنار همه اقدامات فنی و فرهنگی شاهد ورود سالانه حدود ۸۰۰ میلیون مترمکعب آب ثابت به پیکره دریاچه ارومیه خواهیم بود.
به گزارش ایرنا، تراز دریاچه ارومیه از سال ۱۳۴۴ تا سال ۱۳۷۲ در حد فاصل یکهزار و ۲۷۴ متر تا یکهزار و ۲۷۸ متر متغیر بود، اما از این تاریخ روند کاهشی تراز دریاچه آغاز شد و تا سال ۱۳۹۳ کاهش متوسط سالانه ۴۰ سانتی متر و در مجموع ۸ متر از تراز دریاچه ارومیه به ثبت رسید.
پس از تصویب طرح نجات دریاچه ارومیه و با وجود تغییر نداشتن چشمگیر بارش های حوضه در چهار سال گذشته تراز دریاچه ارومیه نسبت به تراز احتمالی از روند گذشته با افزایش ۹۰ سانتیمتری همراه شد که این نشان ‌دهنده توقف روند کاهشی و تثبیت وضعیت دریاچه است.
دریاچه ارومیه یکی از مهمترین و ارزشمندترین زیست‌ بوم‌های آبی در شمالغرب ایران است که ۵۵۰ گونه گیاهی یک ‌ساله و چند ساله در ناحیه اکولوژیک آن شناسایی شده و پوشش گیاهی بیشتر این منطقه شامل گونه‌‌های شورپسند، خشکی ‌دوست و آبزی است.
این دریاچه به ‌دلیل برخورداری از ویژگی‌های طبیعی و اکولوژیکی منحصر به فرد از سال ۱۳۴۶ به عنوان پارک ملی و به همراه جزایر کبودان و قویون داغی جزو مناطق حفاظت شده اعلام شد.
دریاچه ارومیه در سال ۱۳۵۴ به عنوان سایت رامسر( تالاب بین ‌المللی) ثبت و در سال ۱۳۵۶ از سوی یونسکو جزو مناطق حفاظت ‌شده نیز اعلام شد.
حوضه آبریز این دریاچه با مساحت ۵۱ هزار و ۸۷۶ کیلومترمربع یکی از ۶ حوضه آبریز اصلی کشور است.