این مطالعه نشان داد که سفر فضایی نحوه حرکت مایعات در بطن‌های مغز را تغییر می‌دهد. به‌این‌ترتیب که فقدان جاذبه در فضا، مایع جاری در بطن‌های مغز را به سمت بالا رانده و باعث می‌شود تا حجم سه بطن از این بطن‌ها تا حدودی افزایش یابد.
پژوهشگران مغز ۱۱ فضانورد مرد روس را قبل و بعد از یک سفر شش‌ماهه به فضا اسکن کردند تا به اثرات ناشی از حضور در فضای بدون جاذبه پی ببرند.
به هنگام بازگشت به زمین، حجم بطن‌های مغزی این فضانوردان به‌طور میانگین تا بیش از ۱۱ درصد افزایش یافته بود تا بتواند مایع اضافی را در خود جای دهد.
این تیم تحقیقاتی همچنین به وجود ارتباطی میان حجم یکی از چهار بطن مغز و ضعف بینایی در این فضانوردان پی برد. هرچند هنوز به مدارک بیشتری برای تائید این مدعی نیاز است.
به گزارش دیلی میل، چیزی در حدود ۳۰ درصد از فضانوردان حاضر در مأموریت‌های فضایی کوتاه‌مدت و ۶۰ درصد از آن‌ها در مأموریت‌های بلندمدت، از مشکلات بینایی که تا ماه‌ها پس از بازگشت به زمین ادامه دارد، شکایت می‌کنند.