این پلاستیک جدید که poly diketoenamine یا به اختصار PDK نام دارد با استفاده از تکنیک خاصی ساخته می‌شود تا در آینده بتوان آن را به اجزای مولکولی سازنده تبدیل کرد. کوچکترین واحدهای مولکولی ساختار پلاستیک با عنوان مونومر شناخته می‌شوند که از پیوند آن‌ها به یکدیگر و سایر ترکیبات شیمیایی، پلیمرها به دست می‌آیند. معمولا این پیوندها بسیار محکم هستند و شکستن آن‌ها امری دشوار است. اما مونومرهای پلاستیک جدید، به‌گونه ای طراحی شده‌اند که به سادگی از یکدیگر جدا می‌شوند و پس از آن قابلیت برقراری پیوند مجدد و تولید ساختارهای جدید را دارند.
برای این کار کافی است قطعات قدیمی PDK درون اسید انداخته شوند تا پیوندهای بین مونومرها شکسته شده و مولکول‌های مونومر از سایر ترکیبات شیمیایی جدا شوند. این مولکول‌های مونومر را می‌توان مجددا برای ساخت پلاستیک مورد استفاده قرار داد. در آزمایشات اولیه پلاستیک PDK به خوبی تجزیه شد و مولکول‌های تشکیل دهنده آن برای ساخت پلاستیک جدید مورد استفاده قرار گرفتند. رنگ و ویژگی‌های پلاستیک قدیمی نیز هیچ تاثیری بر محصولات جدید نداشت.
به گفته محققان علاوه بر اسید می‌توان از گرما و سایر کاتالیزورهای شیمیایی نیز برای تجزیه PDK به اجزای سازنده آن استفاده کرد.
بر اساس گزارش سازمان ملل، سالانه ۳۰۰ میلیون تن ضایعات پلاستیکی تولید می‌شود. این ضایعات راه خود را به عمیق ترین بخش‌های اقیانوس باز کرده‌اند و اکنون وارد زنجیره غذایی شده‌اند. این وضعیت موجب اعمال محدودیت‌هایی در استفاده از پلاستیک در محصولات مصرفی، اجرای پروژه‌های عظیم پاکسازی اقیانوس و تلاش برای کشف راهکارهای جدید بازیافت پلاستیک و تبدیل آن به محصولات مصرفی جدید شده است.
گزارش کامل ای نتحقیقات در نشریه Nature منتشر شده است.