ورود نیروهای مرکزگرا و گریز از مرکز، باعث می‌شود تا افراد با وجود ثابت ماندن جرم بدنشان، در خط استوا نسبت به قطب‌های زمین وزن کمتری داشته باشند.
در خط استوا، همان‌طور که به گرد مرکز زمین می‌گردید، نیروهای مرکزگرا به شما وارد می‌شوند و این گردش جلوی پرتاب شدن شما به فضا را می‌گیرد؛ اما در قطب‌ها چون دیگر با چنان سرعتی در حال گردش به دور مرکز نیستید، این نیروها به شما وارد نمی‌شوند. افزون بر این، در قطب به مرکز نزدیک‌تر هستید و قدرت جاذبه بیشتری به شما وارد می شود؛ اما تاثیری که این مسئله بر وزن شما می گذارد، چندان زیاد نیست، به طوری که وزن شما در قطب تنها ۰٫۵ درصد بیشتر از خط استوا است.
افزون بر موقعیت جغرافیایی، ارتفاع از مرکز نیز دیگر عاملی است که بر وزن شما بر روی زمین اثر می‌گذارد.
نیروی جاذبه‌ای که به شما وارد می‌شود، معکوس مربع فاصله شما از مرکز زمین است. به‌عبارت‌دیگر هرچه از مرکز زمین بیشتر ارتفاع بگیرید، مثلاً اگر از یک کوه بالا بروید، به مقدار ناچیزی از وزنتان کاسته می‌شود. در مقابل هر چه ارتفاعتان نسبت به مرکز زمین کمتر باشد یعنی مثلاً اگر به قعر دره مرگ بروید، کمتر از یک درصد سنگین‌تر خواهید شد.
اما اثر این عامل خیلی از تفاوت میان قرار گرفتن در قطب‌ها یا خط استوا کمتر است. شعاع زمین در خط استوا ۶ هزار و ۳۷۸ کیلومتر است. اگر از یک کوه ۵ کیلومتری چون کوه کلیمانجارو بالا بروید، در فاصله ۶ هزار و ۳۸۳ کیلومتری از مرکز زمین قرار خواهید گرفت و وزن شما با عاملی معادل (۶٫۳۸۳÷ ۶٫۳۷۸( به توان دو معادل ۰٫۹۹۸۴ با تغییراتی جزئی تا ۰٫۲ درصد، کاهش می‌یابد. اگر بخواهید با تغییر ارتفاع به میزان تغییرات وزنی که درنتیجه قرار گرفتن در خط استوا نسبت به قطب‌های زمین خواهید داشت، دست یابید، لازم است از کوهی بالا بروید که ۳۲ کیلومتر ارتفاع دارد. این ارتفاع با ارتفاعی که رویه لایه ازون با مرکز کره زمین دارد، برابری می‌کند!