محققان برای شبیه‌سازی این زیرساخت‌ها از فناوری چاپ سه‌بعدی، نوعی هیدروژل متشکل از سلولز باکتریایی و جوهری از جنس ژله پترولیوم (وازلین) استفاده کردند و میکروکانال‌هایی را درون هیدروژل چاپ کردند. سپس هیدروژل را با استفاده از جریان هوا خشک کردند تا یک ساختار متخلخل و شبیه به کاغذ ایجاد شود.
سپس این ساختار را که نوعی اندام کاغذی است گرم کردند تا جوهر موجود در آن به حالت مایع درآید و به سادگی از هیدروژل خشک شده جدا شود. سپس ساختار باقی مانده را مرطوب کرده و سلول‌های اندوتلیال را که تشکیل دهنده رگ‌های خونی هستند، به میکروکانال‌های موجود در ساختار اضافه کردند. در مرحله پایانی نیز سلول‌های سرطان سینه را به این ساختار اضافه کردند تا روی آن تولید مثل کنند.
این نوع اندام‌های کاغذی قابلیت نگهداری بلندمدت را دارند و مهمترین کاربرد آن‌ها کشت سلول‌های مختلف به منظور آزمایش اثر انواع داروها و همچنین تولید داروهای اختصاصی است.
گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Nano Letters منتشر شده است.