مولکول‌های اینترلوکین ۶ در واکنش‌های التهابی نقش دارند و یکی از عناصر اصلی در اولین خط دفاعی بدن در برابر عفونت‌ها محسوب می‌شوند.
محققان برای درک مکانیزمی که در مغز در رابطه با این مولکول‌ها روی می‌دهد و منجر به چاقی می‌شود، به آزمایش روی موش‌ها پرداختند. برای این منظور دو نوع غذای پرکالری و کم کالری در اختیار موش‌ها قرار گرفت و موش‌ها مانند انسان‌ها زمانی که به غذای پرکالری دسترسی داشتند، شروع به پرخوری کردند. در نتیجه این آزمایش‌ها مشخص شد میزان مولکول‌های اینترلوکین ۶ در بخش Lateral Parabrachial Nucleus یا IPBN از مغز موش‌هایی که دچار چاقی شدند، کاهش یافته است.
سپس محققان با استفاده از روش‌های آزمایشگاهی و ژنتیکی، میزان این مولکول‌ها را در مغز موش‌های آزمایشگاهی کاهش دادند و دریافتند کاهش میزان این مولکول‌ در مغز حتی در موش‌های دارای رژیم غذایی سالم موجب افزایش وزن و چربی بدن می‌شود.
از آنجا که وزن بدن تابعی از دو مولفه غذای مصرفی و انرژی صرف شده است،‌ محققان به این نتیجه رسیدند که کاهش میزان مولکول‌های اینترلوکین ۶ احتمالا موجب اختلال در یکی از دو مولفه مذکور و در نتیجه افزایش وزن می‌گردد. اما با بررسی‌های بیشتر مشخص شد این مولکول‌ها هردو مولفه را به طور همزمان تحت تاثیر قرار می‌دهند. در واقع این مولکول‌ها موجب کاهش غذای دریافتی و افزایش انرژی مصرفی از طریق سوزاندن چربی می‌شوند. در نتیجه کاهش میزان مولکول‌های اینترلوکین ۶ موجب اختلال در تمام فرآیند تعادل انرژی در بدن می‌شود.
در تحقیقات پیشین مشخص شده است که میزان مولکول‌های اینترلوکین ۶ در جریان خون افراد چاق افزایش یافته و در مغز آن‌ها کاهش می‌یابد. در نتیجه به احتمال زیاد نتایج این تحقیقات در مورد انسان نیز مصداق دارند. البته اظهارنظر قطعی در این خصوص مستلزم انجام ازمایشات بیشتری است.
گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Cell Reports منتشر شده است.