هنگامی که یک اسید برونستد در آب حل می­ شود، مولکول­ های قطبی آب، پیوند قطبی میان اتم هیدروژن  و اتم الکترونگاتیوی که هیدروژن به آن متصل است را می ­شکند و با جداشدن یک پروتون از اسید و انتقال آن به یک مولکول آب (تشکیل یون هیدرونیوم) یک آنیون که باز مزدوج اسید نامبرده است بر جای می­ ماند.

اسید و باز مزدوج در یک پروتونبا هم اختلاف دارند و همیشه اسید یک پروتون از باز مزدوج خود بیش­تر دارد.

در هالیدهای هیدروژن (HI , HBr , HCl , HF) با افزایش طول پیوند، شکستن آن آسان­ تر شده و +H آسان ­تر آزاد می ­شود ،بنابراین قدرت اسیدی افزایش می یابد.

در اسیدهای اکسیژن دار، هر چه تعداد اکسیژن بیش ­تر باشد، قدرت اسیدی بیش ­تر است.

قدرت اسیدی هر اسیدی از آمفوتر خودش بیشتر است.