به گزارش ایسنا، دکتر سهراب احمدی، رئیس پژوهشکده فیزیک کاربردی و ستاره‌شناسی دانشگاه تبریز و مدیر تیم تحقیقاتی این پروژه در این خصوص با تاکید بر قابلیت تبدیل انرژی تابشی به جریان الکتریسیته، اظهار کرد: استفاده از ساختارهای پروسکایت هیبریدی به‌عنوان رنگینه‌های نورزا اولین بار توسط محققان دانشگاه تبریز و در سال ۲۰۱۵ پیشنهاد شده و جهت افزایش بازده سلول‌های خورشیدی به صورت لایه نازک مورد استفاده قرار گرفت.

به گفته دانشیار پژوهشکده فیزیک کاربردی و ستاره‌شناسی دانشگاه تبریز در ادامه تحقیقات این گروه، در ماه‌های اخیر اولین متمرکزکننده خورشیدی نورزا مبتنی بر ساختار پروسکایتی برومید سرب متیل آمونیوم در اندازه‌های قابل تعمیم به شیشه‌های ساختمانی معرفی شده است.

دکتر احمدی با بیان این‌که متمرکزکننده‌های خورشیدی نورزا تیغه‌های ساخته شده از جنس پلیمر و با ضخامت استاندارد شیشه‌های صنعتی هستند که نانو ساختارهای پروسکایت در داخل آن با غلظت و ابعاد خاص پخش شده‌اند، یادآور شد: در برخورد نور خورشید با این تیغه‌ها، طیف ماوراء بنفش نور توسط رنگینه‌ها جذب شده و با رنگ سبز بازتابش می‌شود.

عضو هیات علمی دانشگاه تبریز تاکید کرد: نور تابشی در داخل تیغه شیشه‌ای هدایت شده و بر روی سلول خورشیدی قرار گرفته در لبه تیغه متمرکز می‌شود.

به گفته وی، این ساختارها قابلیت استفاده در شیشه ساختمان‌ها به صورت نیمه شفاف را داشته و با متمرکز کردن نور منجر به افزایش بازده سلول خورشیدی و کاهش هزینه از طریق استفاده از سلول‌های خورشیدی کوچکتر نیز خواهند شد و عدم نیاز به سیستم‌های رهیاب نور و توانایی کار در تمامی زوایای تابشی خورشید و در تمامی فصول سال از دیگر نکات قابل تامل درباره این ساختارهاست.

دکتر احمدی افزود: هم اکنون حدود ۴۰۰ گیگاوات انرژی مصرفی کشورها از انرژی خورشیدی تامین می‌شود که این مقدار در سال ۲۰۱۷ رشد ۲۵ درصدی داشته است.

وی با تاکید بر این‌که انرژی خورشیدی از جمله انرژی‌های تجدیدپذیر است که با کمترین اثرات زیست محیطی و تغییرات در نرخ تولید قابلیت اجرا در ابعاد خرد و کلان را نیز دارد، خاطر نشان کرد: خوشبختانه با توجه به اهمیت موضوع پیشرفت‌ها و شتاب قابل قبولی در تولید علم و استفاده از این منبع خدادادی در کشورمان نیز در حال انجام است و نمونه اولیه ساخته شده در پژوهشکده فیزیک کاربردی و ستاره شناسی دانشگاه تبریز از قدم‌های اولیه در راستای ساختمان‌های سبز یا انرژی صفر نیز است که امید است مورد توجه هرچه بیشتر مسئولان امر قرار گیرد.

به گفته وی، این پروژه در قالب طرح‌های ICRP توسط مرکز مطالعات و همکاری‌های علمی بین‌المللی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری حمایت شده است و نتایج ساخت نمونه اولیه در مجله Solar Energy Materials and Solar Cells با ضریب تاثیر بالای ۵ به چاپ رسیده است.