نظریه برونستد لوری: در سال ۱۹۲۳ یوهانس برونستد دانمارکی و توماس لوری انگلیسی به طور مستقل از یک­دیگر تعریف فراگیری از اسید و باز ارائه دادند.

برخلاف نظریه­ ی آرنیوس که طبق آن اسید و باز تعریف­ های مستقلی داشتند، در نظریه­ ی برونستد ـ لوری هنگامی یک ماده اسید  است که یک باز برای پذیرش پروتون آن در محیط وجود داشته باشد.

مولکول آب می­ تواند در مجاورت بازها نقش اسید و در مجاورت اسیدها نقش باز را ایفا کند. به چنین مولکول­ هایی آمفوتر می ­گویند.

آمفوترها اسید یا بازهای ضعیف هستند.

آنیون­ های هیدروژن­ دار آمفوترند.(به جز آنیون­ های هیدروژن­ دار فسفر)

در آنیون­ های هیدروژن­دار فسفر اگر مجموع تعداد اتم ­ها بیش از ۵ بود آمفوترند و اگر ۵ یا کم­تر بود فقط باز هستند.

آنیون­ هایی که دارای اتم H نیستند، فقط نقش باز برونستد را دارند.