خشکی چشم بیماری شایعی است که معمولا افراد پس از ۵۰ سالگی به آن مبتلا می‌شوند.
سیستم اشکی از سه جزء اصلی روغن، آب و مخاط تشکیل شده است و اختلال در تولید هر یک از این موارد سبب بروز خشکی چشم می‌شود. وجود روغن برای سهولت حرکت کره چشم، آب برای حفظ رطوبت و مخاط برای شفاف بودن چشم ضروری است. علاوه بر آن، آنتی بادی و پروتئین‌های خاصی نیز برای حفاظت چشم‌ها در برابر عفونت، در اشک و مخاط چشم وجود دارند. غشای خارجی اشک که توسط غدد کوچک واقع در لبه پلک تولید می‌شود، حاوی روغن است. روغن تولید شده، سطح چشم را نرم کرده و از تبخیر سریع آب موجود در اشک جلوگیری می‌کند. اگر به هر دلیلی این غده‌ها چربی لازم را تولید نکنند، آب چشم تبخیر شده و چشم خشک می‌شود. وجود اشک برای سلامت چشم و حفظ بینایی ضروری است. اشک نه تنها چشم را مرطوب نگه می دارد، بلکه این عضو حساس را شستشو داده و از عفونت آن جلوگیری می‌کند.
مطالعات جدید با بررسی اطلاعات بیش از ۷۳ هزار نفر در کلینیک‌های چشم پزشکی کارولینای شمالی نشان می‌دهد افراد مبتلا به میگرن ۲۰ درصد شانس بیشتری برای ابتلا به عارضه خشکی چشم دارند. این مطالعه نشان می‌دهد ارتباط میگرن با خشکی چشم وابستگی شدیدی به سن دارد؛ در مردان ۶۵ سال و بالاتر، ‌میگرن احتمال ابتلا به خشکی چشم را دو برابر و در زنان ۲٫۵ برابر افزایش می دهد.
با توجه به علل بروز خشکی چشم، روش‌های درمانی متفاوتی پیشنهاد می شود؛ داروهای ضد التهابی، اشک مصنوعی، استفاده از قطره کورتیکواستروئید (البته برای مدت زمان محدود) و درصورت شدت بیماری، جراحی توصیه می شود. استفاده از مواد غذایی حاوی اسیدهای چرب امگا ۳ نیز از خشکی چشم جلوگیری می‌کند.
احساس وجود شن، ریگ یا یک جسم خارجی ریز در چشم، خارش چشم، قرمزی چشم، تاری دید، درد چشم، سنگینی پلک، ناتوانی در گریه کردن، خستگی چشم و کاهش تحمل چشم در مطالعه کتاب، تماشای تلویزیون و کار با کامپیوتر مهمترین علائم خشکی چشم هستند.
نتایج این مطالعه در نشریه JAMA Ophthalmology منتشر شده است.