به گزارش ایسنا و به نقل از اسپیس، به گفته ناسا، دانشمندان پنجشنبه هفته گذشته (۲۸ فوریه) متوجه یک نقص در یکی از دوربین‌های پیشرفته تلسکوپ فضایی هابل شدند که در ابتدا تصور می‌شد ممکن است یک خطای کوچک باشد اما مشکل جدی‌تر بود.

مقامات ناسا اول مارس طی بیانیه‌ای گفتند: دانشمندان پس از بررسی دریافتند که سیستم نرم افزاری داخل دوربین به درستی عمل نمی‌کند. اکنون نیز یک تیم از مهندسین هابل، کارشناسان نرم افزار و کنترل کننده‌های پرواز در حال بررسی و حل این مشکل هستند.

دوربین مذکور که اکنون دچار مشکل شده است ۱۷ سال است که بر روی تلسکوپ فضایی هابل قرار دارد.

اکنون ۲۹ سال از زمان شروع فعالیت تلسکوپ فضایی هابل می‌گذرد اما این تلسکوپ همچنان قابلیت و توانایی بالایی در مطالعه و بررسی جهان هستی دارد. لازم به ذکر است تلسکوپ مذکور دارای سه ابزار علمی دیگر است و اکنون هیچیک از آنها هیچ نقصی ندارند و در حال حاضر نیز به درستی عمل می‌کنند.

سه ابزار مذکور شامل “دوربین میدان باز ۳”(Hubble’s Wide Field Camera ۳)، “طیف نگار عکاسی تلسکوپ فضایی”(Space Telescope Imaging Spectrograph) و “طیف نگار کیهانی”(Cosmic Origins Spectrograph) است.

البته تلسکوپ فضایی هابل تجهیزات دیگری نیز دارد اما سه ابزار فوق در عملکرد و تصویر برداری آن نقش به سزایی دارند.

تلسکوپ فضایی هابل(Hubble Space Telescope) تلسکوپی است که در سال ۱۹۹۰ توسط شاتل دیسکاوری در مدار گردش قرار گرفت. نام این تلسکوپ از نام کیهانشناسی به نام “ادوین هابل” گرفته شد. اگر چه هابل اولین تلسکوپ فضایی نبود ولی یکی از بزرگترین و پرکاربرد ترین‌ها به‌شمار می‌آید. تلسکوپ فضایی هابل یک برنامه مشترک بین ناسا و سازمان فضایی اروپا می‌باشد.

در اینجا تعدادی از ابزارهای مهم هابل در حال و گذشته، و کار آن‌ها را به‌طور مختصر ذکر می‌کنیم:

“دوربین پیشرفته نقشه‌برداری”(Advanced Camera for Surveys) که در مارس سال ۲۰۰۲ میلادی نصب شده است، نشانگر نسل سوم ابزارهای دقیق، که روی هابل نصب شده می‌باشد. این دوربین در کنار دیگر وظایف به مشاهده و بررسی آب و هوای دیگر سیارات منظومه شمسی، مشاهده و نقشه‌برداری از کیهان و همچنین مطالعه نوع و چگونگی توزیع ستارگان می‌پردازد.

“دوربین میدان باز و سیاره‌ای هابل”(Wide Field and Planetary Camera) پرکارترین ابزار در تهیه مشهورترین عکس‌های هابل است. این دوربین مانند دوربین اصلی هابل برای مشاهده همه چیز به کار می‌رود. در زیر دو عکس از عکس‌های بسیار پرتعداد آن را می‌بینیم.

“دوربین فروسرخ و طیف نگار”(Near Infrared Camera and Multi-Object Spectrometer) می‌تواند چند هدف را هم‌زمان طیف نگاری کند و حساسیت آن به امواج فروسرخ باعث شده است که این دوربین برای مشاهده اجرام مبهم آسمانی مانند گازها و غبار میان ستاره‌ای و همچنین مشاهده دقیق ژرف‌ترین قسمت‌های جهان بسیار کارآمد باشد.

“طیف نگار عکاسی تلسکوپ فضایی”(Space Telescope Imaging Spectrograph)، ابزار گردانی بود که تا حدودی مانند یک منشور، نوری که از اجرام آسمانی به تلسکوپ می‌رسد را به رنگ‌های مختلف آن تجزیه می‌کند. در سال ۲۰۰۴ مشکلی برای آن پیش آمد و از ادامه فعالیت آن جلوگیری کرد البته این ابزار قابل تعمیر است و می‌تواند در مأموریت‌های بعدی تعمیر شود.

“حسگرهای راهنمایی دقیق هابل”(Fine guidance sensor) ابزارهای هدف‌گیری هستند که به سوی ستارگان راهنما قفل می‌شوند و موقعیت نسبی آن‌ها را نسبت به سوژه در حال مشاهده می‌سنجند. کار تنظیمی که این ابزارها انجام می‌دهند باعث می‌شود هابل در حالت نشانه‌گیری درست بماند. همچنین این حسگرها برای انجام اندازه‌گیری‌های اجرام آسمانی نیز به کار می‌روند.

“دوربین سوژه‌های کم نور”(Faint Object Camera) دستگاه مخابره عکس هابل بود. عکس‌هایی که از میدان‌های دید بسیار کوچک گرفته شده بودند با تمام جزئیات ضبط می‌کرد. این ابزار در سال ۲۰۰۲ جای خود را به دوربین پیشرفته نقشه‌برداری داد.