برای ساخت این ماده که به صورت یک محلول آبی است، محققان دانشگاه ای اند ام تگزاس نانوفیبرهای سلولز به دست آمده از دیواره سلولی گیاهان را با نانوصفحات ورمیکولیت ترکیب کردند. ورمیکولیت نوعی کانی معدنی است که در اثر حرارت حجیم می‌شود و قابلیت حل شدن در آب را دارد.
این محلول پس از خشک شدن به یک فیلم شفاف نازک تبدیل می‌شود که در آن نانوفیبرها و نانوصفحات درهم پیچیده و ساختار یکپارچه‌ای را ایجاد می‌کنند که به عنوان یک سد غیرقابل اشتعال و غیرقابل نفوذ برای اکسیژن عمل می کند و مقدار گرمایی را که به زیر آن می‌رسد، به حداقل می‌رساند.
در آزمایش های اولیه محققان فوم پلی اورتان را که معمولا در ساخت مبلمان و کوسن مورد استفاده قرار می‌گیرد، به این محلول آغشته کردند و سپس آن را در برابر شعله یک مشعل قرار دادند. در این آزمایش تنها سطح خارجی فوم تحت تاثیر حرارت قرار گرفت و باقیمانده آن هیچ گونه آسیبی ندید. در حالی که نمونه‌های فوم بدون پوشش، به سرعت ذوب شدند.
یکی از ویژگی‌های نامطلوب مواد خاموش کننده آتش، تولید گازهای سمی از آن‌ها در اثر حرارت است. اما این ماده جدید کاملا غیرسمی و با محیط زیست سازگار است و به همین علت جایگزین بسیار مناسبی برای فناوری‌های کنونی محسوب می‌شود.
در حال حاضر محققان در تلاشند تا این فناوری را بهبود بخشند و به دنبال روش‌هایی برای تولید تجاری این پوشش هستند.
گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Advanced Materials Interfaces منتشر شده است.