به گزارش روابط عمومی دانشگاه تربیت مدرس،ˈ مریم شیخی ˈ مجری این طرح گفت: سیب‌زمینی از مهمترین محصولات غذایی انسانی و از اهمیت اقتصادی ویژه‌ای برخوردار است به همین دلیل بهینه‌ سازی سیستم کشت بافت و انتقال ژن به آن ضروری است.

این کارشناس ارشد بیوتکنولوژی و اصلاح نباتات ادامه داد: فراوانی انتقال ژن در سیب‌زمینی پایین و وابسته به باززایی درون شیشه‌ای و ژنوتیپ است بنابراین بهینه ‌سازی کشت بافت سیب‌زمینی اولین گام برای انتقال ژن به آن محسوب می شود.

وی در تشریح مراحل پروژه تحقیقاتی خود گفت: در این تحقیق از دو رقم آگریا و مارفونا که از ارقام مهم زراعی سیب‌‌زمینی در ایران هستند، استفاده شد.

به گفته این محقق برای تعیین بهترین نوع ریزنمونه و محیط کشت گیاهی، میانگره‌ و برگ گیاه استریل ۵-۴ هفته‌ای این دو رقم در محیط‌های یک و دو مرحله‌ای کشت شدند. در این محیط‌ها انواع مختلفی از اکسین‌ها و سیتوکینین‌ها مورد بررسی قرار گرفتند. واکنش ریزنمونه برگ و میانگره در این محیط‌ها بسیار متفاوت بود.

وی خاطرنشان کرد : ریزنمونه برگ تنها در محیط MS با سطوح مختلف هورمونی، باززایی کمی نشان داد. در حالی که ریزنمونه میانگره در بسیاری از محیط‌ها باززایی شد و دارای بیشترین درصد باززایی بود. بنابراین ریزنمونه میانگره رقم آگریا برای انتقال ژن tPA (tissue Plasminogen Activator) انتخاب شد.

وی در مورد یافته های این پژوهش خاطرنشان کرد: بررسی مولکولی در سطح DNA با استفاده از PCR و آغازگرهای اختصاصی ژن tPA، بر روی DNA ژنومی استخراج شده از گیاهان باززایی شده، انجام شد و تراریخت بودن آن‌ها تایید شد.

این پژوهش با راهنمایی دکتر ˈمختار جلالی ˈ و با مشاوره دکتر ˈ احمد معینیˈ از اعضای هیات علمی دانشگاه تربیت مدرس انجام شده است .

منبع:ایرنا