کلید اصلی این فناوری مجموعه ای از ترکیب های ارگانیک است که با عنوان bis-iminoguanidine یا BIG شناخته می شوند و با آنیون های خاصی پیوند برقرار می کنند. محققان آزمایشگاه ملی اوک ریج در ایالت تنسی آمریکا دریافتند آنیون های بی کربنات نیز با این ترکیب های ارگانیک پیوند برقرار می کنند و در نتیجه می توان از این ترکیبات برای جذب دی اکسید کربن بهره گرفت.
آنها یک محلول آبی BIG ساختند و گاز خارج شده از دودکش نیروگاه را از درون آن عبور دادند. در این آزمایش مشخص شد مولکول های دی اکسید کربن با جاذب BIG پیوند برقرار کرده و به صورت نمک جامد بی کربنات متبلور می شوند. در مرحله بعد این نمک را فیلتر کرده و آن را تا دمای ۱۲۰ درجه سانتیگراد حرارت دادند تا دی اکسید کربن آن جدا شده و در مخازن زیرزمینی انبار شود یا در کاربردهای صنعتی مانند گازدار کردن نوشابه ها مورد استفاده قرار گیرد.
جاذب BIG نیز قابلیت حل شدن مجدد در آب را دارد و می توان آن را به دفعات برای جذب دی اکسید کربن مورد استفاده قرار داد.
انرژی موردنیاز این سیستم حدود ۲۴ درصد کمتر از روش های کنونی است. همچنین در آزمایشات مشخص شد که پس از ۱۰ چرخه کامل استخراج گاز دی اکسید کربن تقریبا چیزی از جاذب مورد استفاده کم نشده است، در حالی که جاذب های مایع مورد استفاده در روش های کنونی به مرور زمان تبخیر شده و از بین می روند.
گزارش کامل این تحقیقات درنشریه Chem منتشر شده است.