زمانی که مغز انسان دچار آسیب می شود، بخش هایی از مغز اسیدی شده و مقادیر زیادی انتقال دهنده عصبی گلوتامات آزاد می شود. این انتقال دهنده عصبی، گیرنده های NMDA را که مسئولیت کنترل جریان اتم های باردار یا یون ها را به درون و بیرون نورون ها بر عهده دارند، تحریک می کند و موجب فعالیت بیش از حد نورون ها می شود. سیگنال های NMDA برای یادگیری وشکل گیری حافظه ضروری هستند، اما بیش فعالی نورون ها می تواند پیامدهای بسیار مخربی داشته باشد.
در واقع فعالیت غیرطبیعی گیرنده های NMDA در بسیاری از بیماری های عصبی از جمله سکته، تشنج، افسردگی، آلزایمر و حتی در افرادی که با جهش های ژنتیکی متولد شده اند، وجود دارد.
در تحقیقات پیشین مشخص شده است که ترکیبی موسوم به مجموعه ۹۳ قادرند فعالیت گیرنده های NMDA را کاهش دهند. اما این ترکیبات در مواردی موجب کاهش فعالیت این گیرنده ها در بخش های سالم مغز می شوند.
اکنون محققان از طریق بلورنگاری با استفاده از اشعه X توانستند زائده ای را در ترکیب مجموعه ۹۳ بیابند که درون شیار بسیار ریزی در گیرنده های NMDA چفت می شود. این شیار پیش از این شناسایی نشده بودند و در آزمایشات محققان مشخص شد که نسبت به pH محیط حساسیت دارد.
محققان معتقدند با شناسایی این شیارهای کوچک می توانند ترکیب شیمیایی مجموعه ۹۳ را با استفاده از چهارچوب جدید به گونه ای تغییر دهند که زائده های آن به طور موثرتر با شیارهای گیرنده ها چفت شده و میزان حساسیت آن نسبت به محیط افزایش یابد. این تغییر ساختار که منجر به تولید ترکیب جدیدی موسوم به مجموعه ۹۴ خواهد شد، امکان هدف گیری دقیق سلول ها و نورون های بیش فعال را به منظور درمان سکته مغزی و تشنج در اختیار می گذارد. گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Nature Communications منتشر شده است.