والدین نقشی حیاتی در بلوغ عاطفی فرزندان دارند. آن‌ها می‌توانند با آموزش، الگودهی و راهنمایی به فرزندانشان، مهارت‌های ابراز احساسات آن‌ها را بپرورانند. زمانی که والدین مدیریت عواطف را به فرزندانشان می‌آموزند هردوی آن‌ها از احساس بهتری خواهند داشت و درگیری‌های عاطفی بینشان کاهش خواهد یافت. فرزندانی که توانایی مدیریت احساساتشان را دارند اغلب مورد تأیید دیگران بوده و در زندگی نیز موفق‌تر خواهند بود.

هوش عاطفی چیست؟

هوش عاطفی پنج حوزه را در برمی‌گیرد:

• ۱٫آگاهی از عواطف خود: توانایی تشخیص و نظارت لحظه‌به‌لحظه بر احساسات.

• ۲٫مدیریت عواطف: توانایی کنترل درست عواطف و فرونشاندن آن‌ها.

• ۳٫خود انگیزش: توانایی انگیزه دادن به خود و تحمل ناکامی‌ها.

• ۴٫تشخیص احساسات دیگران: توانایی دریافتن عواطف دیگران و نگرش از نظرگاه دیگران.

• ۵٫مدیریت روابط: توانایی تشخیص، تفسیر و پاسخ دادن به نشانه‌های عاطفیِ بین فردی.

والدین برای تقویت هوش عاطفی فرزندانشان باید به نکات زیر توجه داشته باشند:

• ۱٫مدیریت عواطف خود

• خودآگاهی برای مدیریت عواطف بسیار مهم است. سعی کنید همیشه از حالت روحی و افکار خود آگاه باشید. زمانی که وضعیت روانی مناسبی داشته باشید بهتر می‌توانید به نیازهای عاطفی فرزندتان رسیدگی کنید.

• سعی کنید مثبت بیندیشید و خوش‌بین باشید.

• آرام و آسوده شدن را فرابگیرید و مهارت‌های مدیریت اضطراب را هر روز اجرا کنید.

• سبک زندگی خود را به نحوی برنامه‌ریزی کنید که اضطراب را کم کند. فعالیت‌های لذت‌بخش قابل‌اجرا مانند رفتن به کنسرت، پیاده‌روی و فضای سبز را در برنامه خود بگنجانید.

• برای بودن باهمسر خود وقت بگذارید. فعالیت یا علاقه‌ای مشترک را باهم پیش ببرید.

• زمان گذاشتن برای خود می‌تواند شما را شاداب کند. والدینی که احساس کلافگی می‌کنند بهتر است از دوستان، اعضای خانواده خود یا مشاورین حمایت و کمک بطلبند.

• ۲٫نسبت به احساسات فرزندتان حساس باشید.

• به رفتار فرزندتان توجه کنید و واقعاً به او گوش فرا دهید. به فرزندتان بگویید که به نظرتان چه احساسی دارد یا زمانی که او نمی‌تواند احساساتش را به‌صورت مناسبی بروز دهد، آن‌ها را به زبان خودتان بیان کنید.

• فرزندتان را تشویق کنید تا احساساتش را به‌صورت شفاهی بیان کند.

• به نشانه‌های کلامی و غیرکلامی فرزندتان، مانند حالت چهره، زبان بدن و لحن کلام توجه کنید.

• احساسات فرزندتان، از جمله احساسات منفی‌اش را پذیرا باشید.

• از فرزندتان زمانی که پریشان و کلافه است حمایت کنید.

• ۳٫برای آگاه و گویا بودن از نظر احساسی تمرین کنید.

• دامنه واژگان فرزندتان را گسترش دهید تا بتواند احساسات مختلف را بهتر شناسایی و ابراز کند.

• درک و ابراز احساسات را به فرزندتان آموزش دهید. می‌توانید احساسات مربوط به رویدادهای روزانه را با او بررسی و شبیه‌سازی و تمرین کنید.

• فرزندتان را تشویق کنید تا از نظرگاه‌های دیگران به قضایا نگاه کند و به او کمک کنید تا افکار و عواطف دیگران را درک کند. یک استراتژی مناسب، خواندن داستان و بررسی احساسات شخصیت‌های مختلف داستان در موقعیت‌های متنوع است.

• ۴٫به فرزندتان گوش دهید.

• نسبت به عواطفش همدل باشید.

• در زمان اضطراب و کلافگی فرزندتان سعی در توصیف زبانی احساساتش داشته باشید و آنچه را که می‌گوید با بیانی دیگر بازگو کنید تا دریابد که واقعاً او را درک می‌کنید.

• از قضاوت و انتقاد کردن بپرهیزید. زمانی که مشکلاتش را با شما در میان می‌گذارد برای نصیحت کردن عجله نکنید.

• ۵٫به فرزندتان فرصت بدهید تا مسائل را خودش حل کند.

• به او در رسیدگی به اشتباهات و شکست‌ها کمک کنید و از او بپرسید که از اشتباهاتش چه چیزی آموخته است.

• فرزندتان را برای ارزیابی استراتژی‌های حل مسئله مختص خودش راهنمایی کنید. به او کمک کنید تا مشکلات ناشی از بکار بردن استراتژی‌های نامناسب مانند لجبازی، پرخاشگری و عصبانیت را شناسایی کند.

• فرزندتان را تشویق کنید تا از استراتژی‌های مؤثر برای حل مسائل استفاده کند. سعی کنید ابتدا مسئله را شناسایی کرده و سپس برنامه عملیاتی برای حل آن در نظر بگیرید.

• برای حل مشکلات خلاقیت به خرج دهید. مراحل راه‌حل را در نظر گرفته و بهترین برنامه عملیاتی را انتخاب کنید.

• فرزندتان را تشویق کنید تا مؤثر بودن برنامه را ارزیابی کند و به راه‌حل‌هایی جایگزین بیندیشد.

منبع:

https://www.studenthealth.gov.hk/english/health/health_ph/health_ph_ei.html