مطالعات محققان آمریکایی نشان می دهد کاهش کالری مصرفی با کم کردن استرس اکسیداتیو، روند پیری را کند می کند و میزان ابتلا به بیماری های عصبی و مزمن مرتبط با سن مانند آلزایمر، پارکینسون، سرطان، دیابت و دیگر بیماری ها را کاهش می دهد.

این مطالعه به نام سنجش جامع تاثیر درازمدت کاهش انرژی دریافتی اولین مطالعه بالینی تصادفی کنترل‌ شده برای پی بردن به تاثیرهای متابولیک در کاهش کالری در افراد متعادل است.
استرس اکسیداتیو زمانی رخ می ‌دهد که میزان رادیکال ‌های آزاد از میزان آنتی‌ اکسیدان‌ ها در بدن تجاوز کند و در همین زمان، اکسیداسیون به سلول ‌ها، پروتئین ‌ها و دی‌ ان‌ ای‌ انسان آسیب می‌ زند.
دومین مرحله این مطالعه روی ۵۳ مرد و زن سالم و با وزن متعادل بین ۲۱ تا ۵۰ سال انجام شد که ۱۵ درصد از کالری دریافتی خود را در دو سال کاهش داده اند و روند متابولیسم و استرس اکسیداتیو در بدن آنها بررسی شده است.
افرادی که در گروه کاهش کالری مصرفی بودند تا ۹ کیلوگرم لاغرتر شدند؛ با اینکه از رژیم غذایی خاصی پیروی نکردند و کاهش وزن هدف این مطالعه نبود. همچنین هیچ عارضه جانبی از جمله بی حالی، تحلیل رفتگی استخوانی یا بی نظمی قاعدگی در زنان این گروه مشاهده نشد.
لین ام رادمن/ Leanne M. Redman محقق ارشد این مطالعه و استادیار علوم بالینی در مرکز زیست پزشکی پینینگون شهر باتن رژ ایالت لوئیزیانا آمریکا می گوید: کاهش کالری دریافتی می تواند متابولیسم پایه را در بدن کند سازد و اگر یکی از عوارض متابولیسم تسریع روند پیری باشد؛ کاهش کالری دریافتی طی بازه زمانی چند ساله می تواند به کاهش خطر بیماری های مزمن و زندگی طولانی تر منجر شود. همچنین دریافتیم کاهش کالری دریافتی حتی در افرادی که سالم و دارای اندامی متناسب هستند، مفید است و روند پیری را کند می کند.
وی افزود: این مطالعه در پی بررسی کاهش کالری مصرفی روی سلامت افراد و روند پیری انجام شده، هدف کاهش وزن نبوده و اولین مطالعه ای است که روی انسان ها انجام شده است. مطالعات پیشین روی حیوانات نشان داده بود هر چه حیوان کوچک تر باشد، متابولیسم سریع تر و زندگی کوتاه تری خواهد داشت.
رادمن گفت: عوامل زیادی ازجمله سازوکارهای اکسیدایتیو، عوامل بیولوژیکی و رژیم غذایی بر روند متابولیسم تاثیر دارند اما فرضیه های فعلی نشان می دهد هرچه متابولیسم کندتر باشد، برای سلامت و کند شدن روند پیری مفیدتر است.
این مطالعه دو فرضیه دیرینه را در مورد طول عمر انسان تایید می کند؛ فرضیه اول درمورد متابولیسم آهسته تر و دومین فرضیه درخصوص تخریب اکسیداتیو است که به تولید رادیکال های آزاد، لیپیدها، پروتئین ها و دی ان ای در بدن مربوط می شود. تولید رادیکال های آزاد یکی از عوامل ابتلا به بیماری های مزمن مانند سرطان، دیابت، آرتروز و تصلب شرایین به شمار می رود.