به گزارش ایسنا به نقل از (Journal of the American Society of Nephrology (JASN،بیش از ۲ میلیون نفر در حال حاضر در جهان به نارسایی کلیوی دچارند و برای زنده ماندن، باید درمان دیالیز یا پیوند کلیه دریافت کنند.

پژوهش‌های اخیر شواهد بیشتری را از این موضوع فراهم آورده‌اند که باوجوداینکه همودیالیز مرسوم در مراکز درمانی می‌تواند عمر بیماران را افزایش دهد، اما می‌تواند آثاری منفی‌ نیز روی مغز برجای بگذارد که خود منجر به نقص‌های شناختی ‌می‌شوند.

در این مطالعه، فرضیه پژوهشگران این بود که استرس تکرارشونده‌ گردش خون در همودیالیز – که خون بیمار را خارج از بدن او، پیش‌ازاین که وارد بدن شود، فیلتر می‌کند – می‌تواند تأمین خون مغز را کاهش دهد.

“هارمکی پولیندرباس”، محقق مرکز پزشکی دانشگاهی گرونینگن در هلند و همکارانش روی اثر همودیالیز مرسوم روی جریان خون مغزی (CBF) که توسط توموگرافی گسیل پوزیترون مخصوص – آزمایش‌های تصویربرداری توموگرافی کامپیوتری – اندازه‌گیری می‌شد، مطالعه کردند.

در این آزمایش و در طول جلسات همودیالیز تکی روی ۱۲ بیمار با سن بیشتر از ۶۵ سال، سه اسکن انجام شد؛ پیش از شروع همودیالیز، در حین انجام آن و پس‌از آن.

بر اساس نتایج، از پیش از شروع تا پایان همودیالیز، CBF یا همان جریان خون مغزی به‌طور معناداری تا ۱۰ درصد کاهش یافت. همچنین کاهش CBF در یکی از بیماران، علائم بالینی نیز ایجاد کرد. به‌علاوه CBF  منطقه‌ای در تمام مناطق مغزی‌ای که مورد آزمایش قرار گرفتند، شامل لب‌های پیشانی، آهیانه‌ای، گیجگاهی و پس سری، مخچه و تالاموس کاهش یافت.

به اعتقاد محققان، عوامل مرتبط با درمان همودیالیز که می‌توانند با کاهش CBF ارتباط داشته باشند عبارتند از دمای بالاتر بدن بیمار، حجم اولترافیلتراسیون، نرخ اولترافیلتراسیون در طول دیالیز و pH بالاتر خون.

دکتر “پولیندرباس” می‌گوید: «یافته‌های این پژوهش قدم مهمی در درک اثرات منفی همودیالیز روی مغز است. این یافته‌ها می‌توانند نقطه عزیمتی را برای پژوهش‌های جدید در جهت ایجاد پروتکل‌های همودیالیزی که استرس قلبی عروقی را به حداقل رسانده یا از آن جلوگیری کند، فراهم آورند.»