پژوهشگران راهکارهای خود برای کاهش میزان گازهای گلخانه‌ای و کاهش اثرات زیست محیطی گرمایش زمین را بررسی کرده‌اند.

پژوهش تازه‌ی دانشمندان می‌تواند به کاهش انتشار کربن، اجرای تعهدات زیست‌محیطی و مدیریت بهتر گرمایش جهانی در چارچوب‌های مشخص‌‌شده در توافق‌نامه پاریس کمک کند.

در مقاله‌ای که به‌تازگی در نشریه‌ی Nature Geoscience منتشر شده است، دانشمندان اعلام کرده‌اند که اگر اقدام‌های فوری صورت نگیرد، میانگین دمای جهانی تا ۱۷ الی ۱۸ سال آینده، به‌ میزان ۱.۵ درجه سانتی‌گراد بالاتر از دوران پیش از انقلاب صنعتی خواهد رسید. البته اگر میزان انتشار فعلی کربن به‌ همین صورت باقی بماند، این افزایش دما ظرف ۳۵ تا ۴۱ سال آینده به ۲ درجه خواهد رسید

آن‌ها در مقاله‌ی خود توصیه کرده‌اند که میزان انباشت انتشار کربن کم‌تر از ۱۹۵ تا ۲۰۵ پتاگرم کربن نگاه داشته شود تا میزان افزایش دما ۱.۵ درجه سانتی‌گراد باشد. اگر هدف ما نگه داشتن افزایش دما تا ۲ درجه سانتی‌گراد باشد، این انباشت باید تا رقمی کم‌تر از ۳۹۵ تا ۴۵۵ پتاگرم کربن حفظ شود. فیلیپ گودوین، استاد اقیانوس‌شناسی و اقلیم‌شناسی در دانشگاه ساوتهمپتون و یکی از پژوهشگران این پژوهش، می‌گوید:

 اقدام فوری برای کاهش انتشار کربن یا دست‌ کم جلوگیری از افزایش آن یا آماده‌سازی راهکارهای جهت مقابله با تأثیرات گرمای هوا ضروری به نظر می‌رسد. در پژوهش اخیر خود از ترکیب یک مدل شبیه‌سازی‌شده و اطلاعات سوابق تاریخی برای محاسبه‌ی مدت زمان افزایش ۱.۵ و ۲ درجه‌ای دما بهره برده‌ایم. در این پژوهش، هزاران مدل شبیه‌سازی شده را بررسی کردیم. هر کدام از این مدل‌هابا نتایج مشاهدات ۹ شاخص مهم گرمایش جهانی از جمله گرمایش و میزان گرمای اقیانوس‌ها، به‌خوبی منطبق بودند.

پروفسور ریچارد ویلیامز، استاد علوم دریایی در دانشگاه لیورپول و یکی دیگر از پژوهشگران این پژوهش، می‌گوید:

بررسی فوق از این جهت اهمیت زیادی دارد که نشان می‌دهد برای رسیدن به افزایش دمای ۱.۵ یا ۲ درجه‌ای، چه میزان گاز گلخانه‌ای باید وارد جو شود.

پیامدهای تغییرات آب و هوایی، نیاز به اتخاذ راهکارهای کارآمد برای محدود کردن گرمایش در نسل‌های آینده را به‌خوبی نشان می‌دهد

این پژوهش می‌تواند برای مجمع بین‌المللی تغییرات آب‌وهوایی (IPCC) اهمیت زیادی داشته باشد. این مجمع که پیامدهای بالقوه تغییرات آب‌وهوایی و چگونگی مقابله با آن را ارزیابی می‌کند، برای کنفرانس امسال خود، گزارش ویژه‌ای در مورد تأثیرات افزایش دمای ۱.۵ درجه‌ای نسبت به سطوح دوران پیش از انقلاب صنعتی ارائه خواهد داد.

دکتر گودوین و پروفسور ویلیامز در پژوهش گذشته که در دسامبر ۲۰۱۴ منتشر کردند، موفق شدند به‌خوبی رابطه‌ای بین گرم شدن کره‌ی زمین، میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای و اثرات مضر و تقریبا غیر قابل برگشت انتشار کربن ارائه کنند. گودوین و ویلیامز در پژوهش خود نوشتند:

اگر میزان انباشت کربن بیش‌تر شود، به تبع آن گرمایش سطح زمین نیز بیش‌تر می‌شود. پیامدهای تغییرات آب و هوایی، نیاز به راهکارهای کارآمدی برای محدود کردن گرمایش در نسل‌های آینده را به‌خوبی نشان می‌دهد.