به گزارش خبرنگار حوزه کلینیک گروه علمی پزشکی باشگاه خبرنگاران؛  آسپیرین (Aspirin) که نام علمی آن استیل‌سالیسیلیک اسید   (acetylsalicylic acid (ASA است از جمله داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی محسوب می شود. از جمله خواص این نوع از داروها می توان کاهش التهاب، ضددرد و تب‌بُر را نام برد؛ همچنین این نوع از داروها اعتیاد آور نیستند، آسپرین، دیکلوفناک، ایبوپروفن، ناپروکسن از جمله داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی  هستند.

علاوه بر مسکن و تب بر، آسپرین برای جلوگیری از لخته شدن خون، پیشگیری از بیماری های قلبی، سر درد و زخم های گوارشی تجویز می شود.

آسپرین به طور طبیعی در پوست درخت بید وجود دارد، به همین دلیل از قرن ها قبل از میلاد مسیح استفاده می‌شده است. ترجمه یکی از پاپیروس‌های مصری نشان می‌دهد، آسپرین یکی از ۸۷۷ نوع  داروی مطرح در مصر باستان بود که برای برطرف کردن درد از آن استفاده می‌کردند.

در نوشته های تاریخی که در یونان باستان به دست آمده است از آسپرین برای کاهش درد هنگام زایمان زنان استفاده می شد.

آسپرین که به آن آ اس آ نیز می‌گویند، امروزه فقط به علت اثرات ضد درد و ضد التهاب استفاده نمی شوند بلکه در  موارد دیگری هم نظیر رقیق کننده خون، اثر گذاری بر روی پلاکت‌ها، پیشگیری از آلزایمر و  جلوگیری از برخی سرطان ها کاربرد دارد.

آسپرین،  به اشکال مختلفی قابل مصرف است که عبارتند از:  قرص روکشدار (۸۰ و ۳۲۵ میلی گرمی)، قرص جویدنی( ۱۰۰ میلی گرمی)، قرص جوشان(۲۰۰-۳۲۵ و ۴۰۰ میلی گرمی)، قرص همراه با کدئین ( ۵۰۰ میلی گرم آسپرین + ۱۰ ملی گرم کدئین ) ۱۰ و شیاف ۳۲۵ میلی گرمی.

میزان مصرف آسپرین در بیماران متفاوت است،  بسته به اینکه به چه دلیل آسپرین را مصرف می‌کنید، شکل و میزان مصرف آسپرین متفاوت است. برای مثال در بیماری های قلبی یا  اختلالات قلبی – عروقی که آسپرین به منظور  کاهش غلظت و فشار خون بیمار مصرف می‌شود، برای بزرگسالان معمولا قرص خوراکی ۳۲۵  تا ۶۵۰ میلی گرمی تجویز خواهد شد.

نیمه عمر داروی آسپرین در مقادیر کم حداکثر ۳ ساعت است اما در مقادیر بالا به علت اشباع متابولیسم کبدی ممکن است تا ۳۰ ساعت هم موثر باشد.

آسپرین موجب تقویت اثر داروهای ضد انعقادی خوراکی می‌شود، همچنین فعالیت داروهایی نظیر داروهای پایین آورنده قند خون خوراکی وسولفونامیدها، پنی سیلین،  متوترکسات، فنی توئین،  والپوریک اسید،  خوراکی وسولفونامیدها را تشدید می‌کند.

موارد منع مصرف آسپیرین

آسپرین را در مواردی هم نباید مصرف کرد، برای مثال افرادی که مبتلا به بیماری هموفیلی هستند،  نباید این دارو را مصرف کنند. بیماران مبتلا به بیماری‌های تنفسی همچون آسم یا بیماری‌های کلیوی، کودکان مبتلا به آنفلوآنزا، آبله مرغان و فاویسم، بیماران مبتلا به آسم، پولیپ بینی و کهیر مزمن و افرادی که خونریزی گوارشی دارند نمی توانند آسپرین را مصرف نماید.

همچنین بر اثر مصرف طولانی مدت این دارو در مواردی مانند آرتریت روماتوئید (بیماری روماتیسم مفصلی) و پروفیلاکسی (پیشگیری از بیماری ها به کمک دارو) احتمال افزایش خونریزی شدید ناشی از مهار تجمع پلاکتی آسپرین، حداقل یک هفته قبل از هر گونه عمل جراحی، مصرف آسپرین باید قطع شود.

آسپرین را نباید با داروی متوترکسات مصرف کرد، زیرا عوارض کلیوی آن را بالا می‌برد. همچنین مصرف همزمان آسپرین با داروهای ضد درد دیگر نه تنها،  اثرش را افزایش نمی دهد بلکه عوارض جانبی بیشتری را ایجاد می‌کند؛ مصرف همزمان این دارو با الکل،  احتمال زخم و خونریزی های گوارشی را به شدت بالا می برد.