محققان دانشگاه مک‌گیل کانادا با استفاده از یک فرآیند شیمیایی توانستند رشته‌های دی ان ای را روی ذرات پلیمری کپی کنند.

در این شیوه جدید ذرات پلیمری در قالب یک ساختار فضایی تعریف شده با یکدیگر پیوند خورده و ساختار جدیدی را ایجاد می‌کنند. این شیوه پیوند خوردن دقیقا شبیه پیوندهای بین‌اتم‌هایی است که مولکول‌ها را تشکیل می‌دهند.
با وجود این که پلیمرها کاربردهای بسیار متنوعی در صنایع مختلف دارند، اغلب این پلیمرهای خودسازمان (Self-Assembled)، به ساختارهای متقارن مانند ساختار کروی و استوانه‌ای محدود می‌شوند. اما این شیوه جدید امکان ایجاد ساختارهای نامتقارن قابل برنامه‌ریزی را به‌گونه‌ای فراهم می‌کند که پیش از این امکانپذیر نبوده است.
نسخه برداری شیمیایی از اطلاعات ذخیره شده روی نانوساختارهای دی ان ای یک راهکار توانمند برای حل مشکل اندازه، شکل و کنترل مواد پلیمری است.
در این شیوه رشته‌های دی ان ای در ساختار موردنظر چیده می‌شوند و سپس از آن‌ها به عنوان قالبی برای ساخت ذرات پلیمری استفاده می‌شود. سپس رشته‌های دی ان ای از پلیمر جداشده و بدین ترتیب امکان پیوند ذرات پلیمری به شیوه‌ای مشابه پیوندهای مولکولی فراهم می‌شود. در این شیوه می‌توان تعداد و اندازه واحدهای مولکولی موجود در پلیمر را به‌طور دقیق کنترل کرد
این فناوری جدیدی امکان تولید نسل جدیدی از مواد را با کاربردهای مختلف از داروسازی گرفته تا ربات‌های نرم فراهم می‌کند.
نتایج این مطالعه در نشریه Nature Chemistry منتشر شده است.