گروهی از محققان دانشگاه اکستر، برایتون و آکسفورد دست به جوانسازی سلولهای سالخورده زدند، بطوریکه عملکرد آنها همانند عملکرد سلولهای جوان باشد. این کشف به کمک تحقیقات اخیر این گروه بهدست آمده که نشان میدهد ژنهایی بهنام «عامل پیوند» با افزایش سن بهطور تصاعدی رو به نیستی میرود. این ژنها دارای ویژگیهایی هستند که میتوانند فرآیند پیری را تسهیل کرده، بدون آنکه بدن شخص اثرات پیری را احساس کند.
با افزایش سن بافت بدن سلولهای سالخورده را انباشته میکند. سلولهایی که زنده هستند، اما رشد نمیکنند و یا عملکردی آنطور که باید را ندارند. این سلولهای سالخورده توانایی تنظیم ژنهای خروجیشان را ندارند. این یکی از دلایلی است که بافتها و ارگانهای بدن با بالا رفتن سن مستعد بیماری میشوند. هنگامی که فعالسازی انجام میشود، ژنها پیامی به سلولها مبنی بر کارکرد بر روی روش مشخص ارسال میکنند. اکثر ژنها میتوانند بیشتر از یک پیام ارسال کنند که این پیامها مشخصکنندهی نحوهی کارکرد سلولها است. عوامل پیوند جهت اطمینان از اینکه ژنها میتوانند عملکرد کامل را داشته باشند، نقش ضروری دارند. یک ژن میتواند تعدادی پیام به بدن ارسال کند تا در مورد رشد مجاری خونی تصمیمگیری کند و عوامل پیوند میتوانند تصمیم بگیرند که کدام پیام را روی بدن ارسال کنند.
با افزایش سن کارایی عوامل پیوند پایین آمده و یا بهطور کلی متوقف میشود و تمام فعالیت آنها محدود به واکنش نشان دادن به چالشهایی میشود که محیط به آنها اعمال میکند. سلولهای سالخورده همانهایی که میتوانند در اکثر ارگانهای افراد مسن یافت شوند، عوامل پیوند کمتری دارند. در تحقیق جدیدی در دانشگاه اکستر، برایتون پروفسور «لورنا هریس» و همکارانش دریافتند که عوامل پیوند میتوانند با تغییرات شیمیایی، سلولهای سالخورده را مجبور به رفتاری همانند سلولهای جوان و منشعب شدن کنند. در نظر داشته باشید که این عوامل از نظر ظاهری جوان نمیشوند. دانشمندان اجزای مرتبط با «رزوراترول» را تایید کردند. مادهای شیمیایی که بهطور طبیعی در شراب قرمز، شکلات تلخ، انگور قرمز و بلوبری بهطور طبیعی یافت میشود.
عوامل شیمیایی سبب عوامل پیوند هستند که بهطور تصادفی با افزایش سن رو به نیستی میروند. مواد شیمیایی عوامل پیوند که بهطور مداوم رو به نیستی میروند، میتوانند مجدداً فعال شوند. در حدود چند ساعت سلولهایی که جوان بهنظر میرسند همانند سلولهای جدید رفتار کرده و منشعب میشوند. پروفسور هریس گفت: «این اولین قدم برای داشتن بازهی زندگی عادی بههمراه سلامتی است. اطلاعات ما میگویند روشهای شیمیایی مورد استفاده برای جوان کردن و بازگرداندن سلولهای پیر وسیلهای برای ترمیم عملکرد سلولهای پیر فراهم میآورد.»
این پروفسور افزود این تحقیقات نشان میدهند هنگامی که سلولهای پیر توسط مولکولهای بازگرداننده سطح عوامل پیوند، تحت درمان قرار میگیرند، مجدداً ویژگیهای دورهی جوانی را بهدست میآورند. این سلولها توانایی رشد دارند و «Telomeres» آنها در این مرحله از جوانی سلولها بلندتر است. Telomeres کلاهک روی کرومزوم است که با افزایش سن کوتاه میشوند. تحقیقات بیشتری نیاز است تا پتانسیل اصلی دستیابی به نشانههای پیری آشکار شود. اکتشافات ما از سلولهای جوان شده که از این اجزای ساده استفاده میکنند، پتانسیل بالایی از تحقیقات در مورد اثرات افزایش سن را بر نحوهی زندگی بهتر نشان میدهند. پروفسور «ریچارد فاراگر» این مطالب را بیان داشت.
نوشته: SciNews
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.