به گزارش ایسنا و به نقل از گیزمگ، محققان دانشگاه “آنگلیا راسکین”(Anglia Ruskin) و دانشگاه “اکستر”(Exeter) موفق شده‌اند داده‌های فضاپیمای “وویجر۱”(Voyager ۱) را به صورت نت موسیقی درآورند که هر مرحله از فعالیت‌های این فضاپیما را با یک ساز متفاوت شبیه‌سازی کرده‌اند.

این داده‌ها از سال ۱۹۷۷ بوسیله این فضاپیما جمع‌آوری شده‌ و در هر ۲۶ روز به یک نت تبدیل شده‌اند که شامل زمانی که وویجر در سال ۲۰۱۲ وارد فضای بین‌ستاره‌ای شد نیز می‌شود.

ملودی اصلی و ثابت این آهنگ نشان‌دهنده میزان اشعه‌های کیهانی است و برای عبور از کنار مشتری و زحل از تلفیق پیانو، شیپور فرانسوی و ویولون استفاده شده است.

محققان این پروژه هدف خود را از انجام این کار تبدیل داده‌های علمی به امواج صوتی اعلام کرده اند تا همه بتوانند حتی بدون هیچ دانشی از فضا نسبت به ماموریت “وویجر ۱” احساس و شناخت بهتری پیدا کنند.

کاوشگر “وویجر ۱” با وزن ۷۲۲ کیلوگرم در پنج سپتامبر سال ۱۹۷۷ میلادی توسط سازمان فضایی آمریکا(ناسا) برای مطالعه سیاره‌های مشتری، زحل، اورانوس و نپتون، و فضای ژرف‌تر آنها پرتاب شد که این ماموریت در سال ۱۹۸۹ کامل شد و فضاپیما به مسیر خود ادامه داد. این کاوشگر حاوی صفحه‌ای طلایی با اطلاعاتی از تمدن زمینی است.

صفحه طلایی وویجر، صفحه فونوگرافی است که در فضاپیماهای وویجر که در سال ۱۹۷۷ پرتاب گشت قرار داده شده‌ است. این صفحه شامل نگاره‌ها و آواهایی هستند که برای نشان دادن گوناگونی زندگی و فرهنگ‌های زمینی به موجودات هوشمند فضایی یا انسان‌های آینده ساخته شده‌اند. فضاپیمای وویجر به سمت ستاره مشخصی در حرکت نیستند، اما وویجر ۱ به سمت ستاره‌ای در حرکت است که در ۱٫۶ سال نوری از زمین قرار دارد؛ وویجر ۱ در حدود ۴۰،۰۰۰ سال دیگر به منظومه این ستاره می‌رسد.

صفحه از مس طلاکاری شده ساخته شده‌ است. پوشش آن از آلومینیوم است که آن را با اورانیوم-۲۳۸ آبکاری الکتریکی کرده‌اند.

 نیمه عمر اورانیوم-۲۳۸، ۴،۴۶۸ میلیون سال است و بدین ترتیب تمدن‌های هوشمند می‌توانند پس از یافتن این صفحات، عمر آنها را محاسبه کنند.

همچنین نوشته‌ای با دست حکاکی شده با متن «به سازندگان موسیقی – تمام دنیاها، در همه زمان‌ها» در سطح بین پوشش و صفحه خواندنی نوشته‌ شده‌ است.

با توجه به اندازه بسیار کوچک این کاوشگرها و وسعت فضای بین ستاره‌ای، امکان برخورد تمدنی فرازمینی با آنها بسیار اندک است. البته پخش تشعشعات الکترومغناطیسی این کاوشگرها نیز در آینده‌ای نه چندان دور متوقف خواهد شد.

“کارل سیگن”( Carl Sagan)محقق ناسا یادآور شده که: “این صفحات تنها هنگامی نمایش داده خواهند شد که تمدنی پیشرفته و میان‌ستاره‌ای آنها را پیدا کند. اما درهرحال، پرتاب این بطری در میان اقیانوس فضایی حرف‌های امیدوارکننده‌ای برای زندگی در این سیاره دارد. بنابراین بهتر است به این صفحات به عنوان کپسول زمان یا نماد یک اندیشه نگاه شود تا تلاشی جدی برای ارتباط با زندگی فرازمینی.

محتویات این صفحات توسط کمیته‌ای به ریاست کارل سیگن از دانشگاه کرنل برای ناسا انتخاب شدند.

سیگن و تیمش، ۱۱۶ نگاره و آواهای طبیعی شامل موج آب، آذرخش و حیوانات (شامل صدای پرندگان و نهنگ‌ها) را گردآوری کردند.

 قطعات موسیقی از فرهنگ‌ها و زمان‌های گوناگون شامل قطعاتی از باخ، بتهوون، استراوینسکی، موتسارت و موسیقی محلی ترکی آذربایجانی، سلام به ۵۶ زبان گوناگون(۵۵ زبان باستانی و جدید به همراه زبان اسپرانتو) و پیام چاپ شده از رییس‌جمهور جیمی کارتر و نیز دبیرکل سازمان ملل متحد در آن‌زمان، کورت والدهایم، در این صفحات جایگذاری شده‌اند.

یکی از زبان‌هایی که پیام خوشامدگویی آن در صفحه قرار داده شده‌ است زبان فارسی است؛ متن پیام فارسی چنین است:

درود بر ساکنین ماورای آسمان‌ها، بنی‌آدم اعضای یک پیکرند که در آفرینش ز یک گوهرند. چو عضوی به ‌درد آورد روزگار، دگر عضوها را نماند قرار.

با در نظرگرفتن اینکه فضای بین ستاره ای تقریباً عاری از هرگونه گاز بوده و خلأ محسوب می‌شود بنابراین سفینه‌ وویجر ۱ که با سرعت مناسب و کافی برای فرار از گرانش زمین به وسیله موشک پرتاب شده‌ در صورتی که به دام گرانش ستاره یا سیاره یا جرم آسمانی نیفتد، بدون اینکه ماده‌ای جلوی آنها مقاومت کند به مسیر خود در فضای بیکران ادامه خواهد داد.

این موسیقی را می‌توانید در ادامه گوش دهید.