با توجه به پیشرفت خیره‌کننده‌ی اکوسیستم استارتاپی کانادا، آیا این کشور موفق می‌شود مرزهای مرکزیت نوآوری و تکنولوژی را جابجا کند؟

به‌تازگی مقالات زیادی به این موضوع اشاره می‌کنند که کانادا، قطب جدید تکنولوژی جهان است. این موضوع به‌ویژه از زمانی که معاون دونالد ترامپ قانون H-1B ویزای کارگران خارجی را در دستور کار قرار داد، بیشتر باعث اضطراب شرکت‌های آمریکایی شده است.

نشریه‌ی آمریکایی Vanity Fair، سپتامبر سال جاری نوشت کارگران ماهر، به کانادا می‌گریزند. در این مقاله ذکر شده بود که از زمان انتخابات سال ۲۰۱۶، استارتاپ‌هایی که در مرکز تکنولوژی کانادا یعنی تورنتو مستقرند، «پیوسته و با نرخی دورقمی»، از طرف کارمندان و متخصصان آمریکایی، درخواست‌نامه‌ی شغلی دریافت می‌کنند.

بیایید سیاست را کنار بگذاریم. کیل تاچاک، مؤسس و مدیرعامل شرکت کلیک-بک، در مقاله‌ای یادآوری می‌کند که گرچه همیشه «سیلیکون ولی» کالیفرنیا تیتر خبرها است؛ ولی کانادا هم یک «سیلیکون ولی شمالی» را در خود جای‌ داده است. نکته‌ی دوم اینکه کانادا همیشه یکی از مراکز نوآوری تکنولوژی جهانی بوده و تاریخچه‌ای طولانی در زمینه‌ی تکنولوژی‌های نوآورانه دارد.

در طول یک دهه‌ی گذشته (و شاید حتی بیشتر) کانادا رهبری خود را در عرصه‌های فناوری و نوآوری ثابت کرده است. شرکت‌های تکنولوژی کانادایی نظیر FreshBooks و Shopify مصادیق روشن این واقعیت هستند.

مهم‌تر از همه، کانادا دارای تاریخچه‌ای طولانی از افراد و شرکت‌هایی است که توانایی خود را برای رفع موانع نوآوری فناوری نشان داده‌اند. از اختراع رادیو تا بلک‌بری و حتی پیشرفت‌های اخیر تکنولوژی بلاک‌چین، همه گواه یک حقیقت‌ هستند: کانادا سرزمینی است که فرصت رشد نوآوری‌های جدید را فراهم می‌کند.

تعریف مجدد مرزهای سیلیکون ولی شمالی

هیچ‌کس پتانسیل‌ها و فعالیت‌های سیلیکون ولی را منکر نمی‌شود؛ ولی کانادا به رشد و گسترش چشم‌انداز مرزهایی که شرکت‌ها می‌توانند در آن ایده‌های تکنولوژیکی خود را به اجرا درآورند، کمک می‌کند. کیل تاچاک معتقد است حتی مرزهای جغرافیایی محدوده‌ای که در حال حاضر سیلیکون ولی شمال نامیده می‌شود، در حال گسترش است. در ایالت انتاریو، منطقه‌ی تورنتو واترلو، راهرویی به طول ۱۱۴ کیلومتر به تکنولوژی‌های نوآورانه‌ی مدرن اختصاص داده شده که شامل ۱۵ هزار شرکت فناوری، ۲۰۰ هزار تکنیسین و ۵۲۰۰ استارتاپ تکنولوژی است.

اما سیلیکون ولی کالیفرنیا، از ابتدا به‌عنوان مرکز جهانی استعدادها، رشد، نوآوری و کشفیات مطرح نبود. افسانه‌ی سیلیکون ولی با موفقیت چند شرکت شروع شد و سپس دیگران به این نتیجه رسیدند که «اگر آن‌ها توانسته‌اند اینجا یک شرکت موفق تکنولوژی راه‌اندازی کنند، چرا ما نتوانیم؟»

به‌عنوان‌ مثال، شرکت کلیک بک کار خود را از نیاگارا شروع کرد؛ ناحیه‌ای که جامعه‌ی کارگری آن، سابقه‌ای تاریخی دارد. ولی در طول ۵ سال گذشته، این شرکت به رشد فوق‌العاده‌ای دست‌ یافت؛ به‌طوری‌ که در سال ۲۰۱۷، در رتبه‌ی ۳۲ فهرست برترین شرکت‌های نرم‌افزاری جهان قرار گرفت و در فهرست ۵۰۰ سازمان سودآور کانادا نیز جایگاه ۲۹ را به خود اختصاص داد؛ این فهرست، شرکت‌های کانادایی که سریع‌ترین رشد سال را داشته‌اند معرفی می‌کند.

این موضوع نشان‌دهنده‌ی این واقعیت است که حتی یک شرکت تکنولوژی با کیلومترها فاصله از سیلیکون ولی، می‌تواند راه خود را پیدا کند و به موفقیت برسد. پس سایر شرکت‌ها هم می‌توانند کاری را که بلک بری در واترلو و کلیک بک در نیاگارا انجام داد؛ در حوزه‌ی استقراری خود انجام دهند. همین شرکت‌های الگو هستند که مرزهای یک قطب تکنولوژی را گسترش می‌دهند؛ چنانکه حالا نیاگارا نیز خود را به‌عنوان یک منطقه‌ی صنعتی پیشرفته، مطرح کرده است.

حالا شرکت کلیک بک در یک ساختمان جدید به مساحت ۴۰۰ هزار فوت مربع در مرکز تجاری سنت کاتارینز ساکن شده است. این سایت به‌زودی به اولین شتاب‌دهنده‌ی خصوصی نوآوری و تکنولوژی نیاگارا نیز تبدیل می‌شود. با این توصیف جای تعجب نیست که کارمندان و کارگران تکنولوژی آمریکایی، متمایل‌اند در کانادا کار کنند.