زمانی بشر کل هستی را در این کره خاکی می دید و از دیدن دریاها و اقیانوس ها انگشت حیرت بر دهان می گرفت. اما گستره فعالیت های انسان به قدری زیاد گردید که دیگر این سیاره هم برایش کوچک شد و به تدریج به فکر آن افتاد که قدم به سیارات دیگر بگذارد و به دنبال خانه دوم برای خود باشد.

با ساخت تجهیزات عکسبرداری پیشرفته و قدم گذاشتن انسان به خارج از محدوده زمین، چشم انسان به مناظری گشوده شد که پیشتر حتی تصورش را هم نمی کرد و دیگر زیبایی اقیانوس های پهناور و مناظر شگفت انگیز زمین در برابر پهنه بی انتهای هستی و کرات و سیارات دیگر رنگ باخت. در ادامه این مطلب با دیجیاتو همراه باشید تا با یکدیگر به تماشای ۱۱ منظره فوق العاده از فضا بنشینیم.

۱- خورشید بی اندازه عظیم است

همه ما می دانیم که خورشید بسیار عظیم است. اما تصویری که در بالا مشاهده می کنید بخشی کوچک از این ستاره سوزان را به تصویر می کشد که از لحاظ اندازه با اجرام آسمانی برابری می کند. زمین در نظر بسیاری از ما بزرگ است و اگر بخواهیم با یک هواپیمای ۷۴۷ با بیشترین سرعت سفری به دور خط استوا داشته باشیم، آن سفر ۴۲ ساعت به طول می انجامد. حال در نظر بگیرید که پرواز کردن با همان هواپیما و سرعت به دور خورشید دست کم ۶ ماه به طول می انجامد.

۲- ماه بیش از اندازه دور است

ماه در مقایسه با مساحت فضا بسیار به ما نزدیک است و تنها ۲۳۸۹۰۰ مایل با زمین فاصله دارد اما در مقایسه با سفرهای روزمره مان، هر چیزی که در فضا باشد فاصله زیادی دارد. برای درک بهتر این فاصله می توانیم بگوییم که هر هفت سیاره دیگری که در منظومه خورشیدی قرار دارند را میان زمین و ماه قرار دهید و این در حالی است که باز هم اندکی فضای خالی میان آنها باقی می ماند. در نظر داشته باشید که این سیارات زحل و مشتری را هم در بر می گیرند که به ترتیب ۹ و ۱۱ برابر اندازه زمین هستند.

۳- زمین از مریخ شبیه به یکی از نقاط روی سیستم های راداری است

اگر تا بحال پایتان را بیرون از زمین گذاشته باشید و برای نمونه سفری به مریخ داشته باشید (که در واقع دومین سیاره نزدیک به زمین محسوب می شود) زمین را به سان نقطه ای می بینید که روی سیستم های راداری مشاهده می شود. این عکس که توسط کاوشگر کنجکاوی ناسا گرفته شده زمانی تهیه گردید که این دو سیاره کمترین فاصله را با یکدیگر داشتند: حدودا ۹۹ میلیون مایل از یکدیگر دور بودند (این در حالی است که در برخی بازه های زمانی فاصله آنها به ۵ برابر میزان ذکر شده می رسید).

۴- آمریکای شمالی از مشتری چگونه به نظر می رسد؟

مشتری به خاطر بزرگ بودنش مشهور است اما این عکس که توسط جان بردی گرفته شده ابعاد این جرم گازی را بهتر از هر تصویر دیگری به نمایش می گذارد. همانطور که در تصویر می بینید نقطه قرمز رنگ عظیم مشتری (گردبادی که نخستین بار در سال ۱۶۵۵ میلادی شناسایی شد) مرتبا در حال کوچک تر شدن است، با این همه باز هم از آمریکای شمالی بزرگ تر به نظر می رسد. مشتری و دیگری غول های گازی کهکشان به خاطر دمای پایینشان می توانند گازهای سبک تری چون هیدروژن و هلیوم را هم در خود نگه دارند و به همین دلیل بزرگ تر از سیارات دیگر هستند و این در حالی است که سیارات گرم تر و خاکی تر نزدیک به خورشید چنین مشخصه ای را ندارند.

۵- اگر جای ماه را با زحل عوض می کردید اینگونه می شد

روش دیگر برای درک بزرگی سیارات گازی این است که تصور کنیم اگر به جای ماه قرار می گرفتند چه منظره ای ایجاد می شد. ران میلر، تصویر سازی است که اقدام به چنین کاری کرده و تصویر زحل را روی عکسی از ماه کامل در منظقه Death Valley یا دره مرگ قرار داده. همانطور که در تصویر می بینید زحل بخش قابل توجهی از آسمان را اشغال کرده و به این ترتیب پدیده هایی نظیر کسوف و خسوف ساعت ها به طول خواهند انجامید (البته پیامدهای گرانشی نزدیک بودن زحل به زمین نیز به نوبه خود تخریبگر خواهند بود).

۶- حتی یک شهاب آسمانی هم می تواند عظیم باشد

این شهاب آسمانی ۶۷P/C-G نام دارد که فضاپیمای Philae در سال ۲۰۱۴ میلادی روی آن فرود آمد. با در نظر داشتن مقیاس فضا، این سنگ بیش از اندازه کوچک به نظر می آید و طول آن از ۳٫۵ مایل فراتر نخواهد رفت. اما یک بار دیگر باید تاکید کنیم که این تصویر صرفا نشان می دهد که اجرام آسمانی تا چه اندازه با تصورات ما فرق دارند.

۷- همه تاریخ آمریکا در یک دور سیاره پلوتو به وقوع پیوسته است

تنها اندازه اجرام آسمانی نیست که هوش را از سر انسان می برد، بلکه گستره چهارچوب های زمانی که در آنها شاهد بروز رخدادهای فضایی هستیم نیز در نوع خود حیرت انگیزند. برای آنکه پلوتو یک دور کامل را به دور خورشید بزند باید ۲۴۸ سال زمینی طی شود و اگر بخواهیم آن را به شیوه دیگری بیان کنیم باید بگوییم که کل تاریخ آمریکا در یک دور پلوتو به وقوع پیوسته. زمانی که این سیاره آخرین بار در جایگاه فعلی اش بود، اصلا چیزی به نام صنعت هوانوردی به وجود نیامده بود و خبری از سفرهای فضایی نبود.

۸- پلوتو حتی در لبه منظومه خورشیدی هم قرار ندارد

بسیاری از ما تصور می کنیم که پلوتوی کوچک و سرد در مرز بیرونی منظومه خورشیدی قرار دارد در حالی که اینگونه نیست. مدار چرخش پلوتو در داخل کادر آبی رنگی است که در مرکز این نقشه می بینید و بیرون از این کادر کمربند Kuiper و سپس ابر Oort قرار دارد که تصور می شود هزاران مرتبه بزرگ تر از نپتون باشد (در حدود نیمی از مسافت ما با نزدیک ستاره به زمین).

۹- ستارگان دیگر هم غول پیکرند

پس از آنکه منظومه شمسی را ترک کنید با اجرامی روبرو می گردید (ستارگان دیگر) که خورشید در برابرشان بسیار کوچک است. و جالب اینجاست که آن اجرام هم در برابر ستاره های بزرگ تری نظیر Antares ذره ای بیش نیستند. هر بار که به هستی می نگریم آن را به قدری گسترده و فراخ می یابیم که ذهن را یارای درک کردنش نیست.

۱۰- هر ستاره ای که می توانید ببینید در داخل دایره زرد رنگ قرار دارد

ستاره ها، اجرام آسمانی عظیمی هستند اما یک بار دیگر باید تاکید کنیم که راه شیری به مراتب بزرگ تر از آنهاست. این تصویر ساخته شده که کل کهکشان را نشان می دهد بهترین راه برای پی بردن به عظمت هستی است. دایره زرد رنگی که می بینید  تک تک ستاره هایی که تا بحال بدون در اختیار داشتن تلسکوپ در آسمان دیده اید را در خود جای داده.

۱۱- راه شیری تنها یکی از ۱۰۰ هزار کهکشان هستی است

راه شیری با همه عظمتش تنها یکی از میلیاردها کهکشانی است که در هستی وجود دارد. اخیرا پژوهشگران ۱۰۰ هزار کهکشان دیگر (یا حتی بیشتر) را در نزدیکی آن کشف کرده اند و دریافته اند که راه شیری تنها بخشی از یک ابر خوشه بزرگ تری به نام  Laniakea است. این ابرخوشه از چندین بخش شاخه شاخه تشکیل شده که راه شیری در راس یکی از آنها قرار دارد. از طرف دیگر ظاهرا Laniakea هم با یک ابر خوشه دیگر به نام Perseus-Pisces هم مرز شده که در جهت مخالف با آن در حرکت است و هر دویشان در شبکه ای عظیم تر متشکل از ابرخوشه های دیگر جای می گیرند.