محققان دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری و دانشگاه تبریز در یک پژوهش آزمایشگاهی موفق شدند به کمک یک نانوذره طبیعی و روغن ذرت، کارایی بسته‌بندی های زیست تخریب پذیر مواد غذایی را بهبود بخشند.

بسته‌بندی عبارت از هنر و علم آماده‌سازی مواد غذایی برای انبار کردن و در نهایت فروش است. بسته‌بندی باید تا حد امکان ساده و ارزان باشد، ضمن اینکه اهداف اولیه‌ بسته‌بندی یعنی خاصیت حفاظتی و جذابیت را نیز دارا باشد.
از آنجایی‌ که بخش عظیمی از ماده‌ تشکیل‌دهنده‌ بسته‌بندی‌ها را مواد غیرتخریب پذیر تشکیل می‌دهند، بخش مهمی از زباله‌ها و آلاینده‌های زیست‌محیطی را بسته‌بندی مواد غذایی تشکیل می‌دهند. امروزه مطالعات گسترده‌ای در راستای کاربرد مواد زیست‌تخریب‌پذیر به‌عنوان مواد اولیه‌ بسته‌بندی مواد غذایی صورت گرفته است. با این‌ وجود کماکان تلاش برای بهبود کارایی آنها ادامه دارد.
ثمر صحرایی محقق دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، از پروتئین‌ها، کربوهیدرات‌ها و لیپیدهای خوراکی به ‌عنوان منابع تولید بسته‌بندی‌های زیست‌تخریب‌پذیر یاد کرد و افزود: یکی از مهمترین پروتئین‌های خوراکی ژلاتین است که به علت خواص بافتی مناسب بسیار مورد توجه قرار گرفته است اما یکی از عیوب بزرگ آن این است که بخار آب به‌ راحتی به درون آن نفوذ می‌کند و این موضوع استفاده از آن را با محدودیت جدی مواجه کرده است؛ در طرح حاضر با استفاده نانوذراتی با خاصیت ضدمیکروبی و همچنین روغن ذرت سعی شده است تا خواص فیلم ژلاتینی بهبود داده شود.
وی ادامه داد: با اضافه کردن نانوذرات ضدمیکروبی، علاوه بر اینکه خاصیت ضدباکتری به فیلم القا شد، خواص مکانیکی و حرارتی فیلم بهبود پیدا کرد. همچنین روغن ذرت باعث شد تا مقاومت فیلم در برابر نفوذ بخار آب افزایش یابد.
نانوذرات ضد میکروبی که در این طرح مورد استفاده قرار گرفته است، نانوذرات کیتین هستند. کیتین در طبیعت به فراوانی در پوست حشرات، جانوران دریایی و قارچ‌ها وجود دارد. این ماده‌ طبیعی به علت نامحلول بودن تاکنون مورد توجه قرار نگرفته است؛ اما تبدیل کیتین به نانوکیتین باعث می‌شود تا خواص مفید این ماده از جمله پرکنندگی بستر فیلم‌های زیست‌تخریب‌پذیر، بهبود دهندگی خواص فیزیکی و اعمال خاصیت ضدمیکروبی آشکار شود.
این تحقیقات حاصل تلاش‌های ثمر صحرایی دانشجوی مقطع دکترای دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، دکتر جعفر محمدزاده میلانی عضو هیأت علمی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، دکتر بابک قنبرزاده عضو هیأت علمی دانشگاه تبریز و دکتر حامد همیشه کار عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات درمانی تبریز است.
نتایج این کار در نشریه‌ LWT – Food Science and Technology منتشر شده است.