به گزارش ایسنا و به نقل از اسپیس، سالهاست که منجمان به این نتیجه رسیده‌اند که بین فعالیت‌های مغناطیسی و اشعه ایکس منتشر شده از یک ستاره ارتباط وجود دارد.

از طرفی به هر میزان که چرخش یک ستاره بیشتر باشد میزان شدت میدان مغناطیسی آن نیز بیشتر خواهد بود و با کاهش انرژی چرخشی یک ستاره از فعالیت مغناطیسی آن نیز کاسته می‌شود.

این ارتباط می‌تواند به شناسایی ستارگانی که قابلیت ایجاد حیات در سیارات اطراف خود را دارند کمک قابل توجهی بکند.

محققان دانشگاه بلفاست در بررسی ۲۴ ستاره مشابه خورشید میزان احتمال وجود سیارات دارای حیات در اطراف آنها پرداختند.

این تحقیق به سرپرستی “راشل بوت”(Rachel Booth) دانشجوی دکترای اخترفیزیک در دانشگاه کویینز و با استفاده از داده‌های تلسکوپ فضایی اشعه ایکس “چاندرا”(Chandra)  انجام شده است.

برای بررسی روند تغییر میزان اشعه ایکس در این ستارگان محققان نیاز داشتند سن دقیق آنها را تعیین کنند.

پیش از این انجام این کار بسیار مشکل بود اما با توجه به امکاناتی که تلسکوپ فضایی “کپلر” در اختیار محققان قرار داده است تخمین‌های بسیار دقیقی از عمر ستارگان به دست آمده است.

با استفاده از این ابزار فضایی بوت و همکارانش موفق شدند عمر این ستارگان را که از نظر جرم نیز مشابه خورشید هستند، تخمین بزنند که مشخص شد حداقل یک میلیارد سال از عمر آنها می‌گذرد.

در بین این ۲۴ ستاره ۱۴ مورد دارای امواج اشعه ایکس شدیدتری نسبت به بقیه بودند که در بررسی آنها محققان به این نتیجه رسیدند که همانند آنچه درباره خورشید وجود دارد، میزان تابش‌های پرانرژی ستارگان پس از آنکه سن آنها از یک میلیارد سال بگذرد کاهش می‌یابد.

دلیل این پدیده به طور کامل مشخص نشده است. یکی از فرضیه‌هایی که راجع به ستارگان پیرتر وجود دارد این است که کاهش سرعت چرخش آنها به دور خودشان نسبت به ستارگان جوان‌تر سریع‌تر رخ می‌دهد.

فرضیه دیگر این است که تابندگی اشعه ایکس برای ستارگان پیرتر با سرعت بیشتری اتفاق می‌افتد.

در هر صورت رابطه بین سن یک ستاره و میزان تابش اشعه ایکس از آنها می‌تواند یک ابزار سنجش مناسب در اختیار منجمان قرار دهد تا بتوانند تشخیص دهند که آیا یک تاره می‌تواند در سیارات اطراف خود از ایجاد حیات حمایت کند یا خیر.

نتایج این تحقیق در ژورنال “جامعه سلطنتی نجوم ” (Royal Astronomical Society) منتشر شده است.