غشای پلاسمایی: غشای دربرگیرنده سیتوپلاسم و اجزای آن

گلیکو پروتئین (در سطح خارجی غشا دیده می شود.)

گلیکو لیپید (در سطح خارجی غشا دیده می شود.)

غشای سلول (یاخته): غشای یاخته (سلول)، یاخته را در برگرفته و ساختار نازک، قابل‌انعطاف و ارتجاعی داشته و بسیار نازک است. غشای یاخته به‌طورکلی از مولکول‌های لیپید، پروتئین و کربوهیدرات تشکیل‌شده است.

بخش لیپیدی غشا: بخش لیپیدی غشا از مولکولی‌هایی به نام فسفولیپید و کلسترول ساخته‌شده که به‌صورت دولایه‌ای قرارگرفته‌اند.

فسفولیپیدها فراوان‌ترین لیپیدهای غشای سلول هستند. هر مولکول فسفولیپید دارای دو بخش آبگریز  و یک سر آبدوست  می‌باشد.

سر مولکول فسفولیپید قطبی بوده و آب‌دوست است و دم های آن از اسیدهای چرب غیر قطبی و آب‌گریز می‌باشد.

اگر یک‌لایه مولکول فسفولیپید روی سطح آب قرار گیرد  که سرهای قطبی آنان با آب تماس داشته و دم‌های آب‌گریز به بالا قرار می‌گیرد.

فسفولیپیدها: در ساختار غشا یاخته (غشا سلول) به شکل دولایه‌ای قرار می‌گیرند به‌گونه‌ای که دُم‌های آب‌گریز مولکول‌های فسفولیپیدی به‌سوی یکدیگر قرار می‌گیرند، درحالی‌که سرهای آب‌دوست، مجاور آب هستند. دولایه فسفولپیدی بخش اصلی سازنده غشا یاخته را تشکیل می‌دهد.

کلسترول نوعی استروئید است که بین مولکول‌های فسفولیپیدی در غشای سلول‌های (یاخته‌های) جانوری قرار می‌گیرد.

کلسترول در دماهای متفاوت اثرات متفاوتی دارد. در دماهای نسبتاً بالا ، کلسترول با جلوگیری از حرکت فسفولپیدها، از سیالیت (روان بودن) بیشتر غشا جلوگیری می‌کند. همچنین کلسترول از فشردگی شدید فسفولیپیدها نیز جلوگیری می‌کند.

پروتئین‌های سراسری: پروتئین‌های بزرگی هستند که عرض غشا را طی می‌کنند و از دو سمت غشا بیرون زده‌اند. این پروتئين‌ها با بخش‌های آب‌دوست (سر) و آب‌گریز (دم) فسفولپیدها اتصال دارند.

پروتئین‌های سطحی: پروتئین‌های کوچک‌تری هستند که در درون دولایه فسفولیپیدی فرورفته‌اند. این پروتئین‌ها با اتصالات ضعیفی به سطح غشا متصل می‌شوند.

کربوهیدرات‌های غشایی معمولاً کوتاه و شاخه‌دار هستند. بلندی این شاخه‌ها کمتر از ۱۵ واحد قندی است. وبر دو نوع‌اند: گلیکولیپیدو گلیکوپروتئین.

برخی از کربوهیدرات‌ها با لیپیدها پیوند کووالانسی می‌دهند و گلیکولیپید را می‌سازند. (گلیکو یعنی بخش کربوهیدراتی)

برخی از کربوهیدرات‌ها با پروتئین‌ها متصل می‌شوند و گلیکوپروتئین‌ها را می‌سازند.

گوناگونی و جایگاه کربوهیدرات‌ها در سطح سلول باعث شده است که به‌عنوان شاخص، برای تشخیص سلول‌ها از یکدیگر عمل کنند.

بیشتر حجم غشا را فسفولیپیدها تشکیل می‌دهند.

تعداد پروتئین‌ها از فسفولیپیدها کمتر است.

کربوهیدرات فقط در سطح خارجی غشا قرار دارند.

پروتئین‌های سرتاسری از هر دو سمت غشا بیرون زده‌اند.

پروتئین‌های سطحی فقط در یک سمت غشا قرار دارند.

پروتئین‌های سطحی فقط با یک‌لایه فسفولیپیدی ارتباط دارند.

پروتئین‌های سرتاسری با هر دولایه فسفولیپیدی ارتباط دارند.

کلسترول در هر دولایه فسفولیپیدی وجود دارد.

کلسترول دارای یک زنجیره هیدروکربنی در بین بخش های آبدوست فسفولیپیدهاست و ۴ حلقه دیگر درون بخش‌های آب‌گریز فسفولیپیدهاست.

برخی پروتئین‌ها سرتاسری کانال دارند که می‌توانند مواد را از خود عبور دهند.

پروتئین‌های سطحی کانال ندارند.

برخی پروتئین‌های سرتاسری فاقد کانال هستند.

کربوهیدرات‌ها به کلسترول متصل نمی‌شوند.