به گزارش ایسنا، لوییس سوارس تا امروز تنها بازیکن اسپانیایی است که موفق به کسب توپ طلا شده است. او در سال ۱۹۶۰ توانست به این عنوان دست پیدا کند. او در آن زمان به همراه بارسلونا لالیگا و Inter-Cities Fairs Cup را فتح کرد. همچنین با بارسا تا نیمه‌نهایی جام قهرمانان اروپا پیش رفت و برابر رئال مادرید شکست خورد. دیدار تیم‌های بارسلونا و ولورهمپتون در آن رقابت‌ها به یادماندنی شد. با این حال سوارس از بودن در تیم کاتالانی خشنود نبود. او زمانی که بازیکن جوانی بود از لاکرونیا به جمع آبی‌اناری‌ها پیوست. هواداران این بازیکن را دوست نداشتند چون باعث شد لادیسلاو کوبالا تقریبا از ترکیب اصلی کنار برود، به خصوص در بازی‌های خارج از خانه.

کوبالا همچون معبود برای هواداران بارسا محسوب می‌شد و بیشتر آنها سوارس را مهمان ناخوانده می‌دانستند. النیو اررا، سرمربی تیم، بازیکن مجارستانی را مسن، کند و با آمادگی ناکافی می‌دید که باعث شد این تنش بیشتر شود. از طرفی سوارس بازیکن باهوشی‌بود که پاس های بلند او خاص بود. بازیکن اسپانیایی همچنین در گلزنی توانمند بود. او یکی از بازیکنان فوق العاده آن دوران به حساب می آمد.

اررا با شروع فصل ۱۹۶۰-۶۱ بارسلونا را ترک کرد و به اینتر پیوست. او از ابتدا قصد داشت سوارس را همراه خود به تیم ایتالیایی ببرد و در نهایت به خواسته‌اش رسید. سرمربی آرژانتینی توانست موراتی، رییس باشگاه را راضی کند تا یک پیشنهاد نجومی برای خرید این بازیکن بدهد. اینتر برای خرید بازیکن اسپانیایی ۲۵ میلیون پسو در آن زمان پیشنهاد داد. رقم بالایی در آن دوران به حساب می‌آمد که باعث به وجود آمدن جنجال شد. باشگاه بارسلونا از لحاظ اقتصادی در وضعیت بدی قرار داشت و میرو سانس از سمتش برکنار شده بود. هیئت مدیره به دو کاندیدای انتخابات ریاست باشگاه یعنی انریکه یودت و خایمه فوست اجازه داد که در نقل و انتقالات نظر بدهند.

از طرفی بارسا فصل خوبی را پشت سر نگذاشته بود اما در آن سال توانست خود را به فینال جام قهرمانان برساند. دیدار نهایی را باید در برن برابر بنفیکا انجام می‌داد. باشگاه کاتالانی از اینتر اجازه گرفت تا سوارس در فینال به میدان برود که این اتفاق افتاد.

در یکم ژوئن سال ۱۹۶۱ بارسا و بنفیکا در ورزشگاه والکدورف برن برابر هم قرار گرفتند که آن روز، به یکی از تلخ‌ترین عصرهای تاریخ باشگاه اسپانیایی تبدیل شد. آبی‌اناری‌ها بهتر از حریف پرتغالی بازی کردند اما ۳ بر ۲ مغلوب شدند. چهار ضربه بازیکنان این تیم به تیر دروازه برخورد کرد. ضربه کوبالا پس از برخورد به تیر به خط دروازه رسید اما از آن عبور نکرد. بدشانسی‌های بارسلونا به جایی رسید که خنسانا دروازه خودشان را به اشتباه باز کرد. رمایتس نیز به صورت عجیبی یک فرصت خوب را از دست داد؛ آفتاب باعث این اتفاق شد. این آخرین بازی سوارس برای بارسلونا بود. همچنین آخرین بازی برای بازیکنان سن بالایی همچون رمایتس و کوبالا. آنها جای خود را به جوان‌ترها دادند.

سوارس در اینتر موفق عمل کرد و توانست به همراه این تیم دو بار فاتح اروپا شود و جام بین قاره‌ای را بالای سر ببرد. او نقش مهمی در تیمش داشت و اررا در جلوی او بازیکنان پرسرعتی مانند فاکتی، ماتزولا، جیر، پیرو، دومنگینی و … را قرار داده بود تا از پاس‌های بازیکن اسپانیایی بهره ببرند. جدایی او از بارسلونا به عصر طلایی فوتبال اسپانیا در اروپا پایان داد. فوتبال این کشور سال‌ها به خاطر مسائل اقصادی از سطح اول اروپا دور بود. پس از جدایی سوارس، لوییس سول با ۲۳ میلیون به یوونتوس پیوست و خواکین پیرو با ۱۵ میلیون به تورینو رفت و سپس در اینتر پا به توپ شد. آنها همچون سوارس جوان بودند و در تیم‌های رئال مادرید و اتلتیکومادرید بازی می‌کردند. پیشتازی فوتبال اسپانیا در آن سال‌ها به پایان رسید و دوران طلایی خاتمه یافت.