همه آنچه ما به فضا می فرستیم به زمین بازنمی گردد. در واقع، میلیون ها قطعه از ضایعات، شامل ذرات بسیار کوچک رنگ تا ماهواره های کامل به تدریج اتمسفر اطراف کره زمین را اشغال می کنند. در حال حاضر، آژانس های فضایی ۷۵۰ هزار قطعه از بقایای فضایی که در مدار زمین قرار دارند را ردیابی می کنند. این آلودگی فضایی یک مشکل عمده است – چرا که سرعت گردش این قطعات به دور زمین، حتی یک قطره رنگ که فقط چند میلیمتر طول آن است، می تواند صدماتی جدی در برخورد های احتمالی با هر چیزی ایجاد کند. هر چه مقدار این ضایعات فضایی بیشتر شود، ارسال هر چیزی به فضا مشکل تر و مشکل تر می شود. و بدین ترتیب ما عملا خود را بر روی کره زمین حبس خواهیم کرد.

خوشبختانه، دانشمندان مشغول کار بر روی راه حل هایی برای خلاصی از این وضعیت هستند. پروژه ای از ناسا با نام Space Debris Elimination (حذف زباله های فضایی) پیشنهاد می کند که برای بی ثبات کردن مدار گردش زباله ها، گازهای اتمسفری به داخل فضا شلیک شوند که در راه بازگشت به زمین سوازنده و نابود شوند.

روش دیگری که توسط ESA پیشنهاد شده به زباله های بزرگتر مربوط می شود، مانند ماهواره های قدیمی. در این پروژه پیشنهاد شده که ماشینی با نام E-DeOrbit به فضا فرستاده شود. این ماشین یک تور را بر روی ماهواره های قدیمی می اندازد و آنها را با استفاده از یک موشک کوچک به داخل اتمسفر می کشاند.

هیچیک از این راهکارها فکری برای میلیون ها زباله کوچک معلق در اطراف زمین نمی کند. بنابراین بهترین راهکار در حال حاضر ممانعت از افزایش زباله های فضایی است. اگر نه به زودی در زندانی که به دست خود احداث کرده ایم حبس می شویم.