به گزارش سلامت نیوز به نقل از ایسنا ، “گوش شناگر” معمولا زمانی روی می‌دهد که بعد از شنا در استخر یا دریاچه، آب آلوده در گوش شما باقی می‌ماند. آب باقی‌مانده محیط مناسبی برای رشد باکتری‌ها ایجاد می‌کند.

به گزارش مدیکال اکسپرس،کارا جونز شوبرت، دستیار پروفسور بالینی در دانشکده پرستاری A and M تگزاس می‌گوید: شنا کردن خصوصا در آب‌های شیرین یک فاکتور خطر عمده برای ابتلا به این بیماری است.

او اضافه می‌کند: در بیشتر افراد گوش شناگر تنها یک بار رخ می‌دهد، اما در برخی موارد به یک عارضه مزمن تبدیل می‌شود.

مهم‌ترین نشانه این عارضه قرمز شدن گوش خارجی است که با احساس گرمی و درد در گوش هراه است. ممکن است بخش‌هایی از گوش در اثر لمس حساس شوند. ممکن است فرد احساس خارش، پر شدن و سوزش در گوش خود داشته باشد و گاهی هم شنیدن دشوار شود.

جونز شوبرت می‌گوید: وقتی به شنا می‌روید گوش‌گیرها خیلی به جلوگیری از این عارضه کمک می‌کنند. راه‌حل‌های دیگری هم وجود دارد که به شما کمک می‌کند هر جسم خارجی که در گوش وجود دارد را بیرون بیاورید و مسیر مسدود را باز کنید.

وی می‌افزاید: می‌توانید بعد از شنا از سشواراستفاده کنید، اما مراقب باشید. مطمئن شوید که آن را روی درجه بسیار پایین تنظیم کرده‌اید تا به گوش شما آسیب نزند.

اما شنا کردن تنها راه ابتلا به “گوش شناگر” نیست. موم‌های گوش هم می‌توانند موجب عفونت شوند. ممکن است از روش‌های غلط برای پاک کردن گوش استفاده کنید و به مجرای گوش آسیب بزنید.

جونز شوبرت می‌گوید: لازم است از گوش‌پاک‌کن‌هایی که سر پنبه‌ای دارند خودداری کنید.

درمان “گوش شناگر” شامل قطره‌هایی است که برای گوش تحویز می‌شود و اغلب حاوی آنتی بیوتیک است. به خاطر داشته باشید “گوش شناگر” همان عفونت معمولی گوش نیست که معمولا کودکان به آن مبتلا می‌شوند و به آن عفونت گوش میانی یا اوتتیت مدیا می‌گویند.