سدی کارنو یک ماشین فرضی و آرمانی را طراحی کرد که بازدۀ آن بیشینه و سازگار با قانون دوم ترمودینامیک باشد و دریافت که بازدۀ چنین ماشینی مستقل از مادّۀ کاری است که چرخۀ ماشین را طی می‌کند. این ماشین فرضی را ماشین کارنو می‌نامند.

بازده ماشین کارنو به مادّه‌ای که چرخه را می‌پیماید بستگی ندارد و تنها به دمای دو منبع دما بالا و دما پایین که ماشین بین آن دو کار می‌کند وابسته است.