پرتوزایی: هسته‌های ناپایدار با گذشت زمان واپاشیده می‌شوند و به هسته‌های سبک‌تر تبدیل می‌شوند. این واپاشی‌ها همواره با گسیل پرتوهایی همراه است. این خاصیت هسته‌ها را پرتوزایی می‌گویند و هسته‌های ناپایدار و نیز هسته‌های برانگیخته را که توانایی گسیل پرتوها را دارند هسته‌های پرتوزا می‌نامند.

واپاشی همراه با گسیل ذره آلفا : ذره آلفا هسته هلیوم است؛ بنابراین در این واپاشی از عدد اتمی ۲ واحد و از عدد جرمی ۴ واحد کاسته می‌شود و هسته اولیه تبدیل به هسته یک عنصر جدید می‌شود.

واپاشی همراه با گسیل ذره بتا : ذره بتا از جنس الکترون است. در این نوع واپاشی یک نوترون در هسته تبدیل به یک پروتون و یک الکترون می‌شود و با خروج الکترون از هسته بدون تغییر عدد جرمی، یک واحد به عدد اتمی اضافه می‌شود.

رفتن هسته از حالت برانگیخته به حالت پایه همراه با گسیل پرتو گاما : در این حالت نه عدد اتمی و نه عدد جرمی تغییر نمی‌کنند و فقط هسته مقداری از انرژی خود را از دست می‌دهد.

گسیل پوزیترون : در این نوع واپاشی یک پروتون شکسته شده و به یک نوترون و یک ذره ی باردار مثبت به نام پوزیترون تبدیل میشود . در این حالت نوترون در هسته باقی می ماند و پوزیترون گسیل میشود. و بدون تغییر عدد جرمی عدد اتمی یک واحد کم میشود.