ذخیره سازی در DNA قدیمی‌ترین ابزار ذخیره سازی اطلاعات در عالم وجود به شمار می‌رود

هرگز از DNA برای ذخیره داده‌هایتان استفاده نکنید زیرا ممکن است راهی ساده‌تر برای ذخیره سازی اطلاعات وجود داشته باشد. دانشمندان دانشگاه براون نشان داده‌اند که امکان ذخیره سازی داده‌ها در مولکول‌های متابولیک مصنوعی به وسیله موادی مانند آمینو اسید و قندها وجود دارد. وجود یا عدم وجود یک مولکول داده، یک بیت داده را نشان می‌دهد. همچنین پیچیدگی به هم پیوستن این سلول‌ها نشان می‌دهد که چند بیت در این مخروط مولکولی می‌تواند ذخیره شود. پس از آن، مسئله قرار دادن هزاران مخروط مولکولی بر روی صفحات کوچک فلزی در مقیاس نانو و به صورت مایع مطرح می‌شود. زمانی که این مخروط مایع خشک می‌شود، می‌توان با استفاده از طیف سنج جرمی از داده‌ها رمز گشایی نمود. پزوهشگران از این روش برای ذخیره تصاویری از یک لنگر، یک گربه مصری و یک گوزن استفاده کردند. آنها توانستند اطلاعات ذخیره شده را با دقت حدود ۹۹ درصد بازیابی کنند. این میزان از صحت اطلاعات، چیزی نیست که دانشمندان انتظار داشتند. زیرا گاهی پیش می‌آید که مقداری از اطلاعات اصطلاحا فاسد شده و قابل بازیابی نباشد. اما همین میزان نشان می‌دهد که این ایده کار می‌کند.

دانشمندان سریعا این آزمایش را به عنوان اثبات یک مفهوم کلی در نظر گرفتند و پیش بینی کردند که بهبود بسیار زیادی در کیفیت داده‌های دریافتی داشته باشند. صفحات مولکولی می‌توانند بسیار کوچک‌تر از قبل بوده و فرآیندها نیز باید سریعتر انجام گردند. ساختار طبیعی DNA در حال حاضر بهترین ساختار برای مدیریت مقادیر زیاد داده‌ها است. در مجموع و با گذشت زمان، این ذخیره سازی مولکولی برای اشکال خاص اطلاعات می‌تواند مفید باشد. مولکول‌های متابولیک به طور قابل توجهی کوچک‌تر از DNA هستند. آنها انرژی لازم را برای در هم شکستن ندارند و حتی ممکن است از حافظه الکترونیکی متعارف فعلی پایدارتر باشند. زیرا مقاومت بیشتری نسبت به تغییرات شدید شرایط محیطی دارند. ذخیره سازی مولکولی می‌تواند محدوده انتخابی برای ذخیره داده‌ها را کوچک‌تر کند. این مسئله در صورتی که درایوهای ذخیره سازی فعلی شامل هارد دیسک‌های معمولی و درایوهای جامد فقط می‌توانند برشی از آن را ذخیره کنند، مزیت بسیار بزرگی محسوب می‌شود.