احمد هیوه چی دانشجوی دکتری مهندسی نساجی دانشگاه صنعتی امیرکبیر و مجری طرح گفت: “ترکمن صحرا” از روزگاران گذشته کانون کشت پنبه بوده است، ولی امروزه به دلیل سیاست‏های ناصحیح تمایل به کشت این محصول در منطقه استان گلستان کم شده است.

وی ادامه داد: در این مطالعات که با عنوان ” تولید نانو الیاف بر پایه پلی کاپرولاکتان تقویت شده و با نانوکریستال‌های سلولزی استخراج شده و ارزیابی رهایش دارو با خواص ضد میکروبی” اجرایی شد، از ضایعات پنبه ترکمن صحرا برای تولید نانو بلورهای سلولز و کاربرد آن در مهندسی بافت بهره برده شد.

به گفته این محقق، خواص مکانیکی و بیولوژیکی این نانو ذرات در سال‏های اخیر مورد توجه محققان زیادی قرار گرفته است.

هیوه‌چی، با طرح این سوال که “آیا این نانوذرات برای رشد سلول مناسب هستند؟ ” اظهار کرد: نانو ذرات تولید شده در بستر نانو الیاف قرار گرفت و توانایی رشد سلول‏های فیبروبلاست آن مورد مطالعه و بررسی قرار گرفت.

وی با اشاره به نتایج این مطالعات یادآور شد: نتایج به دست آمده بسیار امید بخش بوده و حضور نانوکریستال سلولز هیچ سمیتی بر رشد و گسترش سلول نداشته است. از این رو این نانو ذرات کاندید مناسبی برای کاربرد به عنوان تقویت کننده زخم پوش‏ها باشد.

هیوه چی با بیان اینکه در این تحقیق ابتدا سلولز خالص از ضایعات پنبه تولید شد، خاطر نشان کرد: نانوکریستال سلولز به روش هیدرولیز اسیدی از سلولز سنتز و در ادامه نانو ذرات سنتزی درون نانو الیاف قرار داده شدند.

این دانش آموخته دانشگاه صنعتی امیرکبیر با بیان اینکه برای تایید نتایج از تست‏هایی چون AFM، TEM، DLS، MTT، SEM، میکروسکوپ فلورسنت، XRD، FTIR، تست خواص کششی و زیست تخریب پذیری استفاده شد، اضافه کرد: علاوه بر آن از تست‏های حیوانی روی موش جهت بررسی قابلیت استفاده درون تن استفاده شد. نتایج نشان داد نمونه‏های تولید شده قابلیت افزایش سرعت ترمیم زخم‌ها را دارند.

وی چالش اصلی این طرح را بررسی رهایش دارو از نانو الیاف ذکر کرد و افزود: با راهنمایی‏های سیگل عضو هیات علمی دانشگاه مینه سوتا به طور دقیق مورد بررسی قرار گرفت و مدلی مناسب جهت رهایش دارو از نانوالیاف ارائه دادیم.

به گفته هیوه چی نتایج این تحقیق در مقاله ای تحت عنوان “Drug release and biodegradability of electrospun cellulose nanocrystal reinforced polycaprolactone” در مجله Material science and engineering: C به چاپ رسیده است.

وی نتایج این تحقیق را قابل کاربرد در صنایع پزشکی به خصوص تولید زخم پوش ‏ها و بحث مهندسی بافت دانست.

این محقق دانشگاه صنعتی امیرکبیر تاکید کرد: ۵۰ درصد نتایج این طرح در دانشگاه صنعتی امیرکبیر و ۵۰ درصد نتایج در دانشگاه مینه سوتا کامل شده است.

هیوه چی استفاده از نانوذرات با پایه طبیعی به جای نانو ذارات سنتزی را از مزایای این طرح نام برد و ادامه داد: این نانو ذرات علاوه بر افزایش خواص مکانیکی هیچ تاثیری بر خواص بیولوژیکی و فاکتورهای رشد سلول روی داربست نداشته است.

لازم به ذکر است، این تحقیقات تحت راهنمایی سید هژیر بهرامی استاد تمام دانشکده مهندسی نساجی صورت گرفت.