به گزارش ایسنا و به نقل از گیزمگ، شاید از دور این‌طور به نظر می‌رسد که ماه جاذبه چندانی ندارد ولی در اصل در سطح خود ویژگی‌های شگفت‌انگیزی دارد.

به عنوان مثال، “حوضه قطب جنوب-آیتکن”(South Pole-Aitken basin) قدیمی‌ترین و ژرف‌ترین دهانه برخوردی شناسایی شده بر روی ماه و منظومه شمسی است و قطر آن به حدود ۲ هزار و ۵۰۰ کیلومتر می‌رسد.

حال دانشمندان چیزهای عجیب جدیدی زیر این دهانه پیدا کرده‌اند که زیر آن دفن شده است.

این اکتشاف توسط محققان دانشگاه “بِیلِر” صورت گرفت و به بررسی تفاوت‌های شدت گرانش در نقاط مختلف ماه پرداخت.

البته اندازه‌گیری‌های مرتبط در مأموریت “GRAIL” ناسا صورت گرفت و با داده‌های توپوگرافی “مدارگرد شناسایی ماه”(LRO) ترکیب شد.

” مدارگرد شناسایی ماه” فضاپیمای رباتیک ناسا است که در مدار قطب آهنگ در حال گردش در مدار ماه است.

این اطلاعات جدید نشان می‌دهد که توده بزرگی از مواد صدها مایل زیر “حوضه قطب جنوب-آیتکن” مدفون شده‌اند.

“پیتر جیمز”(Peter James) محقق اصلی این پژوهش اظهار کرد، تصور کنید که یک توده از فلزات که پنج برابر بزرگ‌تر از جزایر هاوایی است، در زیر زمین دفن شده است.

وی افزود، این حجم میزان موادی است که ما انتظار داریم زیر سطح ماه وجود داشته باشد.

تیم تحقیقاتی پروژه گفته‌اند: شواهد حاکی از آن است که خود دهانه چهار میلیارد سال سن دارد و به احتمال زیاد این مواد از طریق شیئی که روی سطح ماه شکاف ایجاد کرده است، به داخل آن نفوذ کرده است.

شبیه‌سازی‌های رایانه‌ای نشان می‌دهد که اگر این شی‌ء یک سیارک بزرگ با هسته آلیاژ آهن و نیکل بوده است، ممکن است این فلز پس از این همه سال در زیر سطح ماه باقی مانده باشد.

توضیح دیگری که برای این اکتشاف ارائه شده، این است که این جرم اضافی، فلزی است که از سیارکی باقی مانده که باعث پدید آمدن دهانه شده و در ماه باقی مانده است.

جیمز ادامه داد، تجزیه و تحلیل‌های ما نشان می‌دهد که این فلز تا ابد به هسته ماه راه نخواهد یافت.

گفتنی است این تنها فرضیه ارائه شده برای نوع این ماده مدفون نیست. احتمال دارد این جرم یک توده متراکم از اکسید باشد.

جواب این سوال که این جرم دقیقاً از چه جنسی است، با اکتشافات فضاپیماهای دیگر، در آینده‌ای نزدیک پاسخ داده خواهد شد.

نتایج این پژوهش در مجله “Geophysical Research Letters” انتشار یافت.