به دانش‌آموز نمره‌ی ۲۰ می‌دهیم؛ زیرا او می‌داند که هرم هندسی چند وجه و چند یال و چند رأس دارد. وقتی در چند صفحه‌ی بعدی از کتاب، به درس حجم می‌رسیم، دانش‌آموز به درون هرم می‌رود. حالا از تاریخ فراعنه می‌پرسد؛ از مومیایی‌شدن، از کشور مصر و رود نیل، از تمدن‌های باستانی.

اینجاست که کار ما معلمان سخت می‌شود. شاید حوصله‌ی پاسخ و ادامه‌ی گفت‌وگو را نداشته باشیم؛ زیرا حالا که زنگ تاریخ و فرهنگ نیست. ما باید درس‌ خودمان را بدهیم؛ ولی بچه‌ها شفاف و راحت هستند، چه زنگ ریاضی باشد، چه تاریخ. وقتی سؤالی به سراغشان می‌آید، بی‌تاب و بی‌قرار می‌شوند و حواسشان پرت می‌شود. اجازه می‌خواهند که صحبت کنند.

پس بهتر است در پایان کلاس درس، چند دقیقه‌ هم به آن‌ها گوش کنیم. دانش‌ و کنجکاوی آن‌ها فراتر از درس هندسه است.