سال‌ها پیش در صحنه‌ای واقعی در حضور جمعیتی انبوه، مادر شهرام رحیمی، رتبه‌ی ۱ کشور در سال ۸۶، گفت شب‌ها‌ بیدار می‌مانده تا وقتی شهرام به خواب می‌رود، چراغ اتاقش را خاموش کند. نمونه‌های تأثیرگذار زیادی از توجه پدرها و مادرهای دانش‌آموزان موفق و نخبه سراغ دارم. برای نمونه، مادر پویا براهیم‌باستانی، رتبه‌ی ۱ تجربی سال ۹۲، که دندان‌پزشک است، ماه آخر سر کار نرفت و در خانه در کنار پویا ماند. مادر امیررضا پاشاپور، رتبه‌ی ۸ تجربی سال ۹۶، به‌خاطر فرزندش پیش از موعد خود را بازنشسته کرد.

این همراهی عین زندگی است؛ رفتاری که عادت شده است و فضای خانه را با آرامش و امید و حرکت به سوی آینده آکنده می‌کند. پدرها و مادرها در ماه پایانی در کنار بچه‌ها هستند و همراه با آن‌ها در مقابل سختی‌ها می‌ایستند. کنکوری‌های امسال هم به این ارتباط ایمن نیاز دارند.

یادتان باشد، دست‌های پدر و مادرتان را رها نکنید. آن‌ها بیش از هر کس دیگری به سلامتی و شادابی شما می‌اندیشند.