به گزارش بهداشت نیوز به نقل از تابناک، دورهٔ اول، تا پنج سالگی: تا پنج سالگی فعالیت، کنجکاوی و علاقهٔ به زندگی در کودک شکل می‌گیرد. به جای ممنوعیت و تنبیه، توجه بچه‌ها را به چیز دیگری سوق دهیم. تنها دلیل اینکه بچه‌ها یکدیگر را می‌زنند این است که آنها نمی‌توانند جواب دهند.

اگر فرزند شما کار خطرناکی انجام می‌دهد، حالت صورت و صدای خود را به شکل وحشت زده و هشدار دهنده کنید. فرزند چنین زبانی را خوب می‌فهمد. اگر قبل از پنج سالگی، فرزند را محدود و سرکوب کنیم، یعنی شما فعالیت‌ها و علاقهٔ به زندگی، هوش و آزادی او را محدود و سرکوب کردید و به این ترتیب، بدون فکر و به طور عادی تحت تأثیر نیروی قوی و خشن خواهد شد و افراد بد به آسانی می‌تونند او را برنجانند.

دورهٔ دوم از پنج تا ده سالگی: این دوره، دورهٔ حرف شنوی و آموزش قوانین زندگی است. در این زمان منطق و هوش فرزند فعالانه رشد پیدا می‌کند. فرزند باید پیش بینی عکس العمل مردم نسبت به رفتارش، همچنین برقراری ارتباط مثبت نسبت به خود و پرهیز از بروز ارتباطات منفی را بیاموزد. در این زمان از سپردن مسئولیت به فرزند، دادن وظایف به او و درخواست برای انجام آن‌ها نترسید. اگر شما بعد از پنج سالگی، رفتار کودکانه با فرزند را ادامه دهید، آن وقت فرزند شما بچگانه بزرگ می‌شود؛ بی‌استعداد و ضعیف در کار و تلاش.

دورهٔ سوم از ده تا پانزده سالگی: پس از ده سالگی با فرزندتان در همهٔ مسائل مهم مشورت کنید. برای بروز استقلال و شکوفایی استعداد آنان، امکانات لازم را در اختیارش قرار دهید، همچنین او را تشویق کنید. اگر از چیزی خوشتان نمی آید، توجه فرزند را به آثار منفی آن عمل سوق دهید و از قدغن کردن صریح بپرهیزید. در این زمان، عقیده و تفکر فرزند شکل می‌گیرد. اگر شما فرزندتان را پس از ده سالگی همچون کودک مراقبت و تربیت کنید، فرزند دو دل و مردد رشد پیدا می‌کند و به دوستانی که بیشتر مستقل‌اند و نمی توانند همواره تأثیر لازم و مورد نیاز را بگذارند، وابسته می‌شوند.

دورهٔ پایانی از پانزده سالگی: بعد از پانزده سالگی با احترام رفتار کنید. دیگر این زمان تربیت فرزند دیر است و شما فقط می‌توانید نتیجهٔ زحمات خود را دریافت کنید. اگر شما بعد از پانزده سالگی به فرزندتان احترام نگذارید، او شما را نمی‌بخشد و در اولین فرصت برای همیشه شما را ترک خواهد کرد.