طولانی ترین تحقیق موجود در دنیا
یک گروه در دانشگاه هاروارد، طولانی ترین تحقیق موجود در دنیا را روی افراد برای رسیدن به پاسخ سوال مطرح شده انجام دادند. آن ها به مدت ۷۵ سال، زندگی بیش از هزار نفر را بررسی کردند و هر سال پرسش نامه ای درباره زندگی، سلامتی و کار به آن ها دادند. تحقیقات به این شکل، با این مدت زمانی بسیار نادر است و اغلب این نوع تحقیقات نهایت تا ۱۰ سال ادامه می یابد زیرا افراد زیادی از این تحقیق بیرون می روند یا به هر دلیلی، علاقه به ادامه این کار ندارند یا حتی فوت می کنند اما در بین همه تحقیقاتی که محکوم به توقف شدند، تحقیق دانشگاه هاروارد ادامه پیدا کرد. حدود ۶۰ نفر از این افراد، همچنان زنده هستند و در این تحقیق شرکت می کنند و بیشتر آن ها در دهه ۹۰ زندگی شان به سر می برند و هم اکنون ادامه تحقیقات با بیش از دو هزار فرزند این گروه انجام می شود. توضیحات یکی از محققان را در این باره می خوانید.

۲ گروهی که تحقیقات روی شان انجام شد
از سال ۱۹۳۸ ما زندگی دو گروه از مردم را بررسی کردیم. گروه اول، افرادی بودند که آن زمان در سال دوم دانشگاه هاروارد تحصیل می کردند. همه آن ها دانشگاه را زمان جنگ جهانی دوم تمام کردند و به جنگ رفتند. گروه دوم، گروهی از پسران یکی از محله های فقیر نشین شهر بوستون بودند. این گروه به دلیل مشکلات و مسائل زیادی که در خانواده داشتند، انتخاب شدند. بیشتر آن ها در چادر زندگی می کردند و حتی آب گرم و سرد نداشتند. وقتی این افراد وارد تحقیق شدند، با تمام آن ها مصاحبه و تست پزشکی از آن ها گرفته شد و با پدر و مادرهای شان هم مصاحبه شد. در نهایت این نوجوان ها بزرگ و تبدیل به کارگرهای کارخانه و حتی وکیل و دکتر شدند و بعضی از آن ها اعتیاد پیدا کردند و تعداد کمی، دچار بیماری های روانی شدند. بعضی از آن ها، پله های ترقی را رو به بالا طی کردند و بعضی هم بر خلاف جهت حرکت و سقوط کردند.

جزئیات شیوه این تحقیقات
موسس این تحقیق در دانشگاه هاروارد، در بهترین حالت رویاهایش هم هیچ وقت فکر نمی کرد ۷۵ سال بعد از شروع تحقیق، من این جا ایستاده باشم و درباره تحقیق توضیح بدهم و این تحقیق هنوز ادامه داشته باشد. هر دو سال یک بار، گروه تحقیقی ما برای افراد حاضر در این تحقیق پرسش نامه ای درباره زندگی شان می فرستد. تعداد زیادی از افرادی که از محله فقیر نشین بوستون انتخاب شده بودند، از ما می پرسند چرا شما هنوز زندگی ما را بررسی می کنید؟ زندگی ما آن چنان جذاب نیست اما جالب است بدانید گروهی که از دانشگاه هاروارد انتخاب شدند هیچ وقت این سوال را نپرسیدند. برای این که تصویر واضح تری از زندگی این افراد داشته باشیم، ما فقط برای آن ها پرسش نامه ارسال نمی کنیم. در کنار پرسش نامه به خانه آن ها می رویم و در آن جا با آن ها مصاحبه می کنیم. سوابق پزشکی آن ها را از پزشک شان می گیریم و مغز آن ها را اسکن می کنیم. از فرزندان آن ها سوال می پرسیم و با همسران آن ها گفت و گو می کنیم و از آن ها درباره عمیق ترین نگرانی هایشان می پرسیم.

۳ درس مهم از این تحقیقات
ما سه درس بزرگ از این تحقیقات گرفتیم. بی نهایت برای مان عجیب است که احساس خوشبختی ربطی به ثروت و شهرت نداشت.

۱- اهمیت ارتباط با دیگران
اولین درس این بود که روابط اجتماعی بسیار مهم و تنهایی، سم است. این تحقیقات نشان داد افرادی که با اعضای خانواده، دوستان و جامعه ارتباط سالمی دارند، شادتر و از نظر جسمی سالم تر هستند و طول عمر بیشتری دارند. تجربه تنهایی مانند یک سم در بدن ما عمل می کند. افرادی که تنهایی را ترجیح می دهند و از دیگران دور هستند، کمتر احساس خوشحالی می کنند و سلامتی خودشان را در میان سالی از دست می دهند و عملکرد مغز آن ها، زودتر تحلیل می رود و طول عمر کمتری دارند.

۲- مهم بودن کیفیت ارتباط نه کمیت آن
ما می توانیم در میان جمعیت یا حتی با وجود ازدواج، باز هم احساس تنهایی کنیم. بنابراین درس دومی که از این تحقیق گرفتیم این بود که تعداد افرادی که ما با آن ها در ارتباط هستیم و تعداد دوستان و اعضای خانواده چندان مهم نیست بلکه موضوع اصلی، کیفیت روابط ماست. در ۸۰ سالگی افراد تحت نظر این تحقیق، ما تصمیم گرفتیم به دوره میان سالی آن ها نگاهی بیندازیم و ببینیم کدام یک از آن ها دوره میان سالی را به سمت خوشحالی و سلامتی طی کردند. همه مدارک را کنار هم قرار دادیم، موضوع مهم این بود که وضعیت ۸۰ سالگی آن ها بستگی به این داشت که در ۵۰ سالگی چقدر از روابط اجتماعی خود راضی بودند. کسانی که در ۵۰ سالگی از وضعیت روابط خود با دیگران راضی بودند و ارتباط بیشتری داشتند، در ۸۰ سالگی سلامت تر بودند.

۳- عامل تضمین داشتن ذهن و بدنی سالم
درس سوم این تحقیق، این بود که روابط اجتماعی خوب فقط محافظ جسم افراد نیست بلکه فعالیت مغز آن ها را هم بهبود می بخشد. به طور مثال، افرادی که در روابط شان این احساس را دارند که می توانند هر زمانی نیاز داشتند روی دوستان یا اعضای خانواده شان حساب کنند، حافظه قوی تری دارند.

نتیجه گیری پایانی
خیلی از ۸۰ ساله های این تحقیق، در زمان جوانی تصور می کردند شغل، ثروت و شهرت چیزی است که آن ها در زندگی نیاز دارند و خوشبختی را در زندگی شان تضمین خواهد کرد اما رفته رفته و با گذشت زمان، مشخص شد افرادی که روابط اجتماعی خوبی با اعضای خانواده، دوستان و جامعه دارند، وضعیت بهتری در میان سالی خواهند داشت.