محققان دریافتند آلودگی ویروسی می‌تواند یکی از عوامل تحریک‌کننده ابتلا به بیماری ژنتیکی دیابت نوع ۱ باشد.

در این مطالعه آمده است ویروسی به نام coxsackievirus تعداد سلول‌های بتا را کاهش می‌دهد و در نتیجه موجب افزایش ریسک ابتلاء به دیابت نوع یک در موش‌های آزمایشگاهی می‌شود. این باکتری عامل بیماری‌های دست، پا و دهان و همچنین عامل ابتلاء به بیماری‌های گاستروانتریت و میوکاردیت است.

دیابت نوع ۱، یک اختلال خود ایمنی است که تولید انسولین را در بدن متوقف می‌کند. انسولین توسط سلول‌های بتا در پانکراس تولید می‌شود و مهمترین وظیفه آن تبدیل قند خوراکی به انرژی است. در صورتی که سلول‌های بتا سالم باشند، پس از بروز استرس‌هایی مانند آلودگی ویروسی، شخص دچار دیابت نمی‌شود. اما در صورتی که سلول‌های بتا به درستی با استرس‌ها سازگار نشوند، ممکن است یک مکانیزم ایمنی فعال شود که منجر به ابتلاء به دیابت نوع ۱ خواهد شد.

محققان دریافتند ویروس coxsackievirus یک فاکتور رونویسی ژنتیکی مهم به نام HIF-۱A را در سلول‌های بتا از بین می‌برد. فاکتور رونویسی ژنتیکی، پروتئینی است که ژن‌های خاصی را در بدن فعال یا غیرفعال می‌کند. فقدان این فاکتور موجب کاهش تعداد سلول‌های بتا در پانکراس و در نتیجه کاهش میزان تولید انسولین و در نهایت افزایش ریسک ابتلاء به دیابت نوع ۱ می‌شود.

با وجود اینکه دیابت نوع ۱ دارای یک عامل ژنتیکی قوی است، ژن‌ها به تنهایی موجب ابتلاء به این نوع دیابت نمی‌شوند. تنها راه فعلی درمان دیابت نوع ۱ پیوند پانکراس است و مبتلایان به این بیماری باید در تمام عمر خود انسولین تزریق کنند. بنابراین دستیابی به راهکارهای درمانی جدید امری حیاتی است.