غلظت دی‌اکسید کربن موجود در جو زمین، برای نخستین بار در تاریخ بشر، از مرز ppm 415 عبور کرد.

بشر در شتاب خود به‌سوی سقوط زیست‌محیطی، رکورد جدیدی به ثبت رسانده است. در همین هفته‌ای که گذشت گزارشی منتشر شد که نشان می‌داد دست‌کم یک‌میلیون گونه جانوری به لطف فعالیت‌های انسانی و آزاد شدن دی‌اکسید کربن که محصول جانبی توسعه اقتصادی است، در معرض خطر انقراض قرار دارند.

حال، حسگرهای پایگاه تحقیقاتی مانوئا لوآ (Manua Loa) وابسته به آژانس ملی اقیانوسی و جوی نشان داده‌اند که غلظت دی‌اکسید کربن موجود در جو زمین برای نخستین بار در طول تاریخ بشریت از مرز ppm 415 عبور کرده و به ppm415.26 رسیده است.
افزایش غلظت دی‌اکسید کربن در جو زمین از آن رو اهمیت دارد که مولکول‌های آن گرما را جذب می‌کنند. خشکی‌ها و دریاهای موجود در زمین گرما را جذب و آزاد می‌کنند و این گرما در مولکول‌های دی‌اکسید کربن به دام می‌افتد. در واقع این مولکول‌ها همچون آجرهای یک شومینه عمل کرده که حتی پس از خاموش شدن آتش نیز از خود گرما متصاعد می‌کنند.
گازهای گلخانه‌ای به حفظ دمای لازم برای استمرار حیات کمک می‌کنند اما بالا رفتن بیش از اندازه دما می‌تواند کل اکوسیستم ما را تحت تأثیر قرار دهد؛ همان چیزی که امروز در حال روی دادن است.
از طرف دیگر، قابلیت دی‌اکسید کربن در جذب طول‌موج‌هایی از انرژی گرمایی که دیگر گازها از آن عاجزند، باعث می‌شود تا بیش از هر گاز دیگری اثر گلخانه‌ای را تشدید کند. به همین دلیل است که افزایش غلظت دی‌اکسید کربن در جو مسئول ایجاد دو سوم بر هم خوردن توازن انرژی است که دمای زمین را بالا می‌برد.