تیم های بزرگ لالیگایی این فصل عملکرد بسیار خوبی برابر لیگ برتری داشته اند.

به گزارش “ورزش سه”، یورگن کلوپ و تیمش برابر بارسلونا شکست سنگینی را متحمل شدند. پیش تر تاتنهام دیگر تیم انگلیسی برابر آژاکس مغلوب شده بود تا دو تیم بالای جدول پریمیرلیگ در دور رفت مرحله نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا دست خالی بمانند. در این فصل، تیم های تاتنهام، منچستریونایتد و لیورپول همگی برابر بارسلونا مغلوب شدند. هر ۳ تیم روی هم رفته ۱۳ بار برابر تیم های اسپانیایی در این فصل گل خوردند.

از این منظر که پریمیرلیگ بالاترین سطح استاندارد و کیفیت را داراست هیچ شکی وجود ندارد. چه از لحاظ سخت افزاری و چه از لحاظ ابزاری تیم های انگلیس هیچ کمبودی ندارند. در لالیگا نیز با وجود از دست رفتن دو قطب پولسازی نظیر کریستیانو رونالدو و نیمار، هنوز هم مسی نقش اصلی ماجرا را ایفا می‌کند. با این حال مسئله ناکامی تیم های انگلیسی برابر اسپانیایی‌ها شعاع بزرگتری را در بر می‌گیرد.

مرحله اول:
فشردگی مسابقات

منظور از فشردگی مسابقات به انجام دادن تعداد بازی‌ها در تمامی جام‌ها نیست‌. حتما مصاحبه تند پپ گواردیولا را در این زمینه به خاطر دارید. همان موقعی که تیمش باید کمتر از ۳ روز ۲ بازی انجام می‌داد تا پپ را وادار به گفتن جملات تندی کند. « بازیکنان، ربات نیستند. درباره آنها چه فکری می‌کنید؟»
از این حیث این بزرگترین نقص پریمیرلیگ به شمار می‌رود. مورینیو و پپ گواردیولا هم فشار مسابقات در لیگ انگلیس را «دیوانه وار» توصیف کردند. از منظر آماری بارسلونا ۵۸ بار در تمام مسابقات این فصل به میدان رفته و لیورپول ۴۹ بار. اما بعد ویژه ما برای رساندن مفهوم فشردگی در ددلاین خلاصه می‌شود. لیورپول از تاریخ ۲۰۱۸/۱۲/۲ تا ۲۰۱۸/۱۲/۲۹، ۸ بار به میدان رفته آن‌هم با فاصله زمانی کمتر از ۴ روز.

مرحله دوم:
سبک تاکتیکی انگلیس و اسپانیا

تیم های انگلیسی عادت زیادی به کم عمق بازی کردن دارند. ( به عنوان نمونه به گل اول بارسا برابر لیورپول دقت کنید. زمانی که ون دایک تصمیم گرفت تا عمق دفاع لیورپول را زیاد کند اما بلافاصله نقش‌اش توسط سوارز به بن بست خورد. یا به بازی فصل گذشته منچستریونایتد برابر سویا در اولدترافورد و گل دوم سویا دقت کنید.)

تیم های انگلیسی عادت زیادی به استفاده از Compact Formation دارند. این امر باعث ایجاد تراکم در میانه زمین می‌شود و حریف را وادار به بازنگری نقش بازیساز می‌کند. اما این ترفند تیم های انگلیسی برابر اسپانیایی‌ها جواب گو نیست. حداقل در بیشتر موارد اینگونه بوده. چراکه اهمیت نقش فول بک ها در تیم های اسپانیایی سال‌های زیادی است تعریف شده. بدین جهت آن‌ها در زمان فشردگی میانه زمین، نقش بازوی راست طراحی حملات را برعهده می‌گیرند. پپ گواردیولا سردمدار استفاده از نقش فول بک در زمان طراحی حملات است. چنین تئوری را پوچتینو از اسپانیا همراه خود به انگلیس برده که باعث رشد کایل واکر و بن دیویس شده و حتی پیشتر هم در زمان لوئیز آراگونس فقید و ویسنته دل‌بوسکه، خوان کاپتویلا همراه سرجیو راموس عهده دار نقش فول بک بودند.

در سوی دیگر اهمیت نقش بازی‌سازی از عقب زمین به خوبی در لالیگا و تیم‌های مطرح پیاده سازی شده. نقش رجیسترا برای بازیکنانی چون سرجیو بوسکتس مدت های مدیدی است که تعریف شده. در آن سو لیورپول یورگن کلوپ این فصل به اهمیت این اصل پی برده و با بهره بردن از اصول ماتزلای ایتالیا، خط هافبک قدرتمندی را طراحی کرده. یا سیتی پپ گواردیولا در طی این دو فصل اخیر با تغییر نقش محسوس فرناندینیو تحولی را در پست بازیسازی بین خطوط و انتقال توپ از دفاع به حمله انجام داده.

تنوع تاکتیکی:

در انگلیس، تیم ها به واسطه تفکرات گوناگون، سبک های زیادی را پیاده می‌کنند. از توپ های بلند استوک سیتی تا ضد حملات ویران کننده این فصل ولورهمپتون. از بازی فیزیکی و درگیرانه برنلی تا ساری بال چلسی. نکته مثبت این امر باعث رقابتی تر شدن پریمیرلیگ در طولانی مدت شده. اما از طرف دیگر ذهنیت تیم های برتر انگلیس را در درازمدت فرسوده کرده. آن‌هم در زمانی که رقابت به انتهای فصل می‌رسد اما تیم ها همزمان فشردگی تاکتیکی لیگ و لیگ قهرمانان اروپا را متحمل می‌شوند. چنین امری در لالیگا را کمتر سراغ داریم. غیر از مربیان صاحب سبکی چون سیمئونه و نیروی تازه کاری چون زیدان، چه سبک های مختلفی را سراغ دارید که باعث رقابتی تر شدن لالیگا شده؟ آیا ختافه رده ۴ جدول این فصل صاحب سبک است؟ آیا ویژگی بارز اتلتیکو بیلبائو را به خاطر دارید که بتوان با سبک ولورهمپتون قیاسی انجام داد؟ آیا این تیم ها باعث رقابتی تر شدن لالیگا شده یا صرفاً ددلاین ۲۰ تیمی لالیگا را پر کرده؟