اهداف ما مجموعه‌ای از دستاورد‌ها و انتظارات را در ذهن ما به وجود می‌آورد. مصرف‌کردن منابعی از توانمندی و استعدادهای درونی با افزوده‌شدن به چاشنی حساسیتِ نتایج، باعث می‌شود که اغلب اوقات نگرانی‌هایی از اتفاقات آینده در برابرمان قرار گیرد. چالش مواجهه با این نگرانی‌ها یکی از رایج‌ترین چالش‌هایی است که در اجرای هر برنامه‌ای اتفاق می‌افتد. رفتار افراد در مواجهه با این رویداد، روند تکرارشونده‌ای دارد: تقابل نامناسب و درافتادن در چرخه‌ی بی‌پایان کش‌مکش‌های درونی و توقف یا در مقابل آن، پذیرش این نگرانی‌ها و تلاش برای خلق موقعیت‌های سازنده از آن.

در ادامه به‌سراغ ساختن الگویی مناسب در قالب رویه‌ی دوم خواهیم رفت. این نگرانی‌ها از چیزی که فکر می‌کنید سودمندتر است.

«شناخت محدودیت‌ها» قانون طلایی اول در کنترل نگرانی‌هاست. محدودیت‌های اجرایی و برنامه‌ای، برای هرکس تعریف مشخصی دارد و این محدودیت‌ها، درصورتی‌که پذیرفته نشود، همواره یکی از مهم‌ترین نگرانی‌های افراد است. روش کارآمد برای آن، هدف‌گذاری بر مبنای امکانات و محدودیت‌هاست. شناخت این عوامل می‌تواند جهت‌دهی بسیار مناسبی به راهکار اجرایی و نتایج حاصل از آن بدهد.

«شناخت موضوعات کنترل‌پذیر» گام طلایی دیگری در مدیریت نگرانی‌هاست. آیا همه‌ی اتفاقات در دنیای پیرامون شما در کنترل شماست؟ پاسخ به این سؤال اگرچه دشوار نیست، ضرورت پاسخ‌‌یابی برای قانون قبل را یادآور می‌شود. بخشی از برنامه‌های اجرایی ما به‌طور مستقیم از تصمیمات خودمان تأثیر می‌پذیرد و نوع مدیریت و برنامه‌ریزی ما، ابزاری برای کنترل‌کردن روش اجرای آن‌ها خواهد بود. این تمام ماجرا نیست؛ اتفاقات پیش‌بینی‌نشده نیز بخش مهمی از هر پروسه‌ی کاری را تشکیل می‌دهد. مهم‌ترین ابزار برای مواجهه‌ی صحیح با این بخش از برنامه‌ها، مهارت حل مسئله است.

لذت‌بردن از اجرای صحیح برنامه‌ها و آماده‌بودن برای کسب تجربه‌های جدید حتی از چیزهایی که آن را شکست تعریف می‌کنیم، دیدگاه ما را نسبت به موقعیت‌های نگران‌کننده‌ی مسیر اهداف، متفاوت خواهد کرد. کافی است ترس از ناشناخته‌ها به لذت‌بردن از رویارویی با آن‌ها تبدیل شود.