امروز را با یک ایده‌ی جالب و تأثیرگذار شروع کردیم. آقا معلم فردی را به کلاسِ ما دعوت کرده بود تا برایمان این ایده را توضیح بدهد. قرار بود بچه‌های کلاس ما به‌عنوان یک کلاسِ دوست‌دارِ محیط‌زیست،‌ این طرح را برای بچه‌های مدرسه توضیح دهند و سپس در کنار هم این طرح را اجرایی کنیم.

آقای محمدی گفت: «بچه‌ها، از سال ۱۳۹۳ طرحی در کشور ما در حال اجراست که از هر نظر بسیار خوب و مفید است. این طرح که ’’رؤیای درهای پلاستیکی‘‘ نام دارد، به این صورت است که شما درِ بطری‌های پلاستیکی مثل بطری‌های نوشابه و آب‌معدنی و ‌شیر را جمع‌آوری می‌کنید. وقتی تعداد این درها زیاد شد، آن‌ها را به مراکز خاصی که به شما معرفی می‌کنم، تحویل می‌دهید. این کار دو فایده‌ی بزرگ دارد: اولاً از ورود درهای پلاستیکی به طبیعت جلوگیری خواهد شد و با این کار باز هم به طبیعت و محیط‌زیست خود احترامی دوچندان گذاشته‌اید. ثانیاً این مراکز با پول حاصل از فروش درهای پلاستیکی به غرفه‌های بازیافت، برای بیمارانِ نیازمند، ویلچر تهیه می‌کنند و به آن‌ها تحویل می‌دهند که این هم یک کار بسیار زیبا و نیک است.»

همه به فکر فرورفتیم و چشم بچه‌ها از خوش‌حالیِ اجرای یک طرحِ جدید برق می‌زد.

علی با هیجانِ همیشگی‌اش گفت: «پس ساخت محفظه‌ای بزرگ برای جمع‌آوری درها و نصب آن در راهروی مدرسه با من!»