محققان دانشگاه استنفورد موفق به توسعه یک روش تشخیصی غیر تهاجمی برای اختلال خستگی مزمن شده‌اند که بر مبنای آزمایش خون قرار دارد.

 تا چندی پیش بین پزشکان بر سر اینکه آیا این اختلال از نظر بیولوژیکی واقعا وجود دارد یا یک حالت روحی و روان‌شناختی است، اختلاف نظر بود. سندرم خستگی مزمن که گاهی به عنوان خستگی مزمن و اختلال عملکرد ایمنی بدن یا Myalgic encephalomyelitis شناخته می شود، یک وضعیت پیچیده پزشکی است که تشخیص آن تا به امروز غیر ممکن بوده است.

محققان دانشگاه استنفورد به رهبری رحیم اسفندیارپور موفق به توسعه یک روش تشخیصی شده‌اند که بر مبنای نمونه خون و آزمایش نانوالکترونیک قرار دارد. در این روش نمونه‌ خون حاوی سلول‌های ایمنی و پلاسما با استفاده از هزاران الکترود، تحت جریان الکتریکی قرار می‌گیرند.
با استفاده از این روش، تعاملات زیست مولکولی سلول‌ها به صورت بلادرنگ تشخیص داده می‌شود. با استفاده از نمک، نمونه خون تحریک می‌شود و واکنش سلول‌های ایمنی در مقابل این تحریکات، در میزان جریان الکتریکی و انرژی تاثیرگذار است و از این طریق می‌توان سلامت سلول های ایمنی و پلاسما را ارزیابی کرد.
این بررسی‌ها نشان داده است که در نمونه خون افراد مبتلا به خستگی مزمن، اختلال قابل توجهی در جریان الکتریکی ناشی از این آزمایش دیده می‌شود.
محققان با استفاده از این آزمایش دریافته‌اند که خستگی مزمن یک حالت پزشکی همراه با نشانگرهای زیستی است. این روش علاوه بر تشخیص، در ارزیابی روش‌های درمانی نیز مفید است.
به گزارش دانشکده پزشکی رابرت وود جانسون واقع در نیوجرسی آمریکا، هنوز هیچ علت شناخته شده‌ای برای این بیماری وجود ندارد.
محققان عوامل مختلفی از جمله عوامل ویروسی و باکتریایی، تغییرات سیستم ایمنی، عدم تعادل هورمونی و مشکلات روحی را در این عارضه دخیل می‌دانند. عوامل ژنتیکی، محیطی، افسردگی، کم‌خونی، آلرژی، فشار خون مزمن، استرس و سن نیز می‌تواند در این بیماری دخیل باشند.
سندرم خستگی مزمن در یک دوره ۶ ماهه بررسی می شود. اگر شخص در تمام این مدت احساس خستگی و کرختی داشته باشد و قادر به انجام امور روزانه نباشد، احتمال بیماری قوی است. احساس خستگی پس از فعالیت شدید فیزیکی و فکری و عدم استراحت کافی کاملا عادی است؛ ولی در سندرم خستگی مزمن، احساس خستگی حتی پس از استراحت نیز وجود دارد. احساس خستگی در افرادی که از این سندرم رنج می‌برند، پس از استرس شدیدتر می‌شود.
به گزارش مرکز کنترل بیماری‌ها در آمریکا، برخی از مهمترین علایم این اختلال شامل اختلال در حافظه کوتاه مدت و عدم تمرکز، درد عضلانی، درد مفاصلی که با تورم و قرمزی همراه نیست، سندرم روده تحریک پذیر، سردرد، گلودرد مزمن، حساس شدن غدد لنفاوی گردن و زیر بغل، افسردگی و اختلالات روانی، لرز و تعریق شبانه، سرگیجه و مشکلات تعادل، غش کردن، حساسیت به بوی خاص، سر و صدا و مواد غذایی و اختلال خواب هستند.
نتایج این مطالعه در نشریه Proceedings of the National Academy of Sciences منتشر شده است.