به گزارش خبرنگار حوزه فن‌آوری‌ گروه علمی پزشکی باشگاه خبرنگاران جوان، با وجود آنکه سیاره‌ها برای بازه زمانی طولانی وجود دارند، اما برای همیشه نمی‌توانند زنده بمانند؛ در واقع حیات سیاره‌ها بر اثر تهدیداتی مختلف مانند ستاره‌ها و همسایه‌های آن‌ها در معرض خطر قرار گرفته است. همچنین دگرگونی‌های آب و هوایی درسیاره‌ها از جمله وقوع آتش فشان‌های گسترده نیز می‌تواند سبب آسیب به هسته سیاره‌ها و نابودی آن‌ها خواهد شد.

چرخه آب و هوایی در کنترل دمای سیاره‌ها نقشی مهم دارد و در این بین آب و هوای معتدل نه گرم و نه سرد به بقای سیاره منجر خواهد شد؛ در کره زمین، درجه حرارت به وسیله مقدار دی اکسید کربن موجود درجو کنترل می‌شود. دی اکسید کربن و دیگر گاز‌های گلخانه‌ای در جو مانند (آب، متان و اکسید نیتروژن) مانند نوعی لایه محافظتی عمل می‌کنند و به کاهش اشعه‌های دریافتی زمین از سوی خورشید منجر می‌شوند.

با ایجاد دی اکسید کربن در جو کره زمین، سطح سیاره گرم شده و باران می‌گیرد. پس از بارندگی دی اکسید کربن موجود درجو کره زمین کاهش یافته و این موضوع به خنک شدن سیاره منجر خواهد شد.

فعالیت‌های آتش فشانی خطری جدی برای اتمسفر کره زمین است، همچنین افزایش گاز‌های گلخانه‌ای در اتمسفر کره زمین سبب بالا رفتن درجه حرارت در جو کره زمین و آسیب به سپر محافظتی زمین دربرابر تابش اشعه خورشید و دیگر اجرام از جمله سیارک‌ها شود.

افزون بر گرما، سرما هم می‌تواند عاملی خطرناک برای پایان عمر کره زمین یا دیگر سیاره‌ها باشد. وقتی یک سیاره به میزان کافی سرد شود، نوعی پوشش سفید در سطح آن ایجاد می‌شود. یخ و برف روشن هستند و سبب انتقال گرما به فضا می‌شوند و این سبب افزایش سرما در جهان می‌شود.

همه سیاره‌ها درمعرض خطر فاجعه آب و هوایی قراردارند که می‌تواند سبب قابل زندگی نبودن برسطح آن شود، اما این فاجعه‌های آب و هوایی سبب نابودی سیاره نمی‌شوند.

قرار گرفتن سیاره در معرض نیروی کشش سیاره‌های همسایه و دیگر اجرام آسمانی می‌تواند مدار یک سیاره بشکند و بر حرکت وضعی آن اثر بگذارد. این اتفاق بر سطح سیاره نیز اثر می‌گذارد و گرمای لایه میانی سیاره را افزایش می‌دهد. این گرما باید راهی برای فرار پیدا کند و روش معمول آن استفاده از دهانه‌های آتش فشانی است.

آتش فشان‌ها سبب سرد شدن سطح سیاره می‌شوند. در سال ۱۸۱۵ فوران کوه Tambora روی داد که به گفته محققان بزرگ‌ترین فوران ثبت شده در زمین است. خاکستر پخش شده از فوران این آتش فشان در اتمسفرکره زمین سبب کاهش درجه حرارت جهانی شد به گونه‌ای که در آن سال تابستان روی نداد.

کارشناسان تخمین می‌زنند در صورتی که فعالیت‌های آتش فشانی با شدت بالا در زمین ادامه پیدا کند امکان دارد در آینده کره زمین مانند سیاره زهره خشک و سوزان شود.

سیارک‌ها نیز خطری جدی و بسیار خطرناک برای کره زمین هستند. برخورد آن‌ها با زمین یا دیگر سیاره‌ها سبب آسیب شدید به ساختار سیاره، حرکت آن به دور خورشید و حرکت وضعی به دور خودش می‌شود و این می‌تواند به تدریج سبب خارج شدن سیاره از منظومه شمسی یا نزدیک شدن آن به خورشید و نابودی در اثر گرمای فوق العاده زیاد ستاره خورشید شود.

به تدریج و در طی میلیون‌ها سال آینده ستاره خورشید با سوزاندن گاز‌های شیمیایی درون خود به تدریج گرمایش را از دست می‌دهد و به کوتوله‌ای قرمز تبدیل می‌شود. در آن زمان به دلیل نزدیک شدن زمین به خورشید دیگرمنابع آب، چون دریا و اقیانوس‌ها وجود نخواهند داشت و جو کره زمین و سطح آن مشابه سیاره زهره می‌شوند.

کارشناسان تخمین می‌زنند در آن زمان خورشید به ابعادی ۱۰۰ تا ۲۰۰ برابر اندازه کنونی خود می‌رسد، اکنون خورشید ۴.۵ میلیارد سال عمر دارد. در آن زمان ۲ سیاره زهره و عطارد به وسیله جو خورشید درون آن بلعیده می‌شوند. سیاره زمین در یک لبه منحصربه فرد قرار دارد و امکان دارد به خارج منظومه شمسی رفته یا تحت تاثیر جاذبه خورشید به سوی آن کشیده شود.