محققان موفق به توسعه روشی شدند که با جوش‌خوردن سلول‌های بنیادی و تشکیل بافت هم‌بند، زخم بهبود می‌یابد؛ این روش برای درمان زخم‌های مزمن ناشی از دیابت موثر است.

دانشمندان سالهاست به دنبال روش‌هایی برای درمان زخم‌های مزمن به ویژه در بیماران دیابتی هستند.

به تازگی روشی توسعه داده‌ شده که در آن غشای سلول‌های بنیادی مجدد مهندسی می‌شوند و سلول‌ها به هم جوش می‌خورند.
در این روش که توسط محققان دانشگاه بریستول در انگلیس توسعه یافته، از سلول‌های بنیادی مزانشیمی انسان استفاده می‌شود، سپس غشای سلول‌ها با استفاده از یک آنزیم به نام ترومبین اصلاح می‌شود که عنصری کلیدی در فرآیند بهبود زخم است.
زمانی که این سلول‌های مهندسی‌شده در محلول حاوی پروتئین فیبرینوژن قرار می‌گیرند، یک هیدروژل طبیعی از غشا ترشح می‌شود. در فرآیندی به نام تولید ماتریکس برون‌یاخته‌ای (extracellular matrix)، هیدروژل باعث اتصال سلول‌ها به یکدیگر و تولید یک ساختار سلولی سه‌بعدی می‌کند.
از آنجا که سلول‌های بنیادی مزانشیمی قادر به تشکیل بافت همبند هستند، ترکیب آنان با پروتئین فیبرینوژن می‌تواند برای درمان زخم‌های مزمن مورد استفاده قرار گیرد و عملکردی شبیه به چسب زخم طبیعی داشته باشد.
این روش هیچ عارضه جانبی به دنبال ندارد.
نتایج این مطالعه در نشریه Nature Communications منتشر شده است.